دست ديگر و كشيدن تا سر انگشت‌ها، كفايت مى‌كند.

(1)

مسأله 2- اگر زدن كف دست بر زمين و مسح با كف آن ممكن نباشد

بايد با پشت دست انجام دهد، و اين در صورتى است كه بطور كلى ممكن نباشد، اما اگر قسمتى از آن و يا بدون حائل ممكن نباشد احتياط واجب آنست كه بين زدن بر زمين و مسح با قسمتى از كف دست يا با تمام كف دست با حائل و بين انجام دادن آنها با پشت دست، جمع نمايد و اگر امر داير شد بين پشت دست يا ذراع، وجوب انجام آنها با ذراع خالى از وجه نيست ولى احتياط آنست كه بين ذراع و پشت دست جمع نمايد و اگر كف دست نجس بود بطورى كه سرايت نمى‌كند و برطرف كردن آن هم ممكن نبود بايد همان كف دست نجس را به زمين بزند و با آن مسح نمايد، و اگر نجاست كف دست به صورت حائل تمام آن را گرفته باشد و برطرف كردن و تطهير آن هم ممكن ناشد احتياط واجب آنست كه بين زدن با كف دست و پشت دست بر زمين جمع نمايد، بلكه در صورت سابق هم سزاوار نيست اين احتياط به جمع را ترك كند.

و چنانچه نجاست كف دست به زمين سرايت مى‌كند و خشك كردن آن هم ممكن نباشد بايد در اين صورت با ذراع يا پشت دست تيمم نمايد، و اگر نجاست در اعضايى كه مسح مى‌شود باشد و تطهير و برطرف كردن آن هم ممكن نباشد بايد با همان حالت مسح نمايد.

(2)

واجبات تيمم‌

(3)

مسأله 1- در تيمم، نيت معتبر است‌

به همان طورى كه در وضو گذشت و بايد به نيت بدل از وضو يا غسل باشد و زدن دستها بر زمين كه اولين كار از كارهاى تيمم است بايد مقارن نيت باشد و مباشرت و ترتيب در كارهاى تيمم- بر حسب آنچه كه قبلا روشن شد- و موالات- يعنى فاصله‌اى كه منافات با كيفيت و شكل آن داشته باشد بين آن نيفتد- در تيمم معتبر است و بايد مسح در پيشانى و دستها از بالا به پايين باشد، بطورى كه عرفا همين معنى صدق كند و بايد حائل حتى مانند انگشتر را از مواضع تيمم برطرف كند و آن مواضع پاك باشند، و موهائى كه در اين مواضع روييده، مانع حساب نمى‌شوند، بنابراين مسح روى آنها انجام مى‌شود اما اگر موى سر روى پيشانى رسيده بطورى كه بيش از حد متعارف باشد و عرفا حائل محسوب شود- نه مثل يك يا دو مو- جزء موانع بوده و بايد برطرف شود. همه اينها در صورت اختيار است و اما در حال ناچارى هر آنچه سخت است‌