(1)

مجوّزات تيمم‌

(2) (مسأله 1- مجوزات تيمم چند چيز است:) (3)

از آن جمله است- نداشتن مقدارى از آب كه براى تحصيل طهارت، غسل يا وضو، كفايت نمايد

و بايد براى پيدا كردن آب تا حدى كه مأيوس نشده فحص كند. و طلب آب به مقدار پرتاب يك تير (تيركمان قديم) در بيابان ناهموار و به مقدار پرتاب دو تير در بيابان صاف، در چهار طرف، در صورتى كه احتمال وجود آب را در همه اطراف مى‌دهد، كفايت مى‌كند و طلب آن در طرفى كه مى‌داند آبى در آن طرف نيست، ساقط است، كما اينكه اگر يقين داشته باشد كه آب در هيچ‌يك از چهار طرف نيست طلب آن ساقط مى‌شود اگر چه احتمال بدهد كه در بالاتر از حد مذكور وجود داشته باشد. اما اگر بداند كه در بالاتر از حد مذكور آب هست در صورتى كه وقت باقى باشد و دشوار نباشد بايد آن را تحصيل نمايد.

(4)

مسأله 2- ظاهر آنست كه واجب نيست خود انسان در جستجوى آب برود

بلكه نايب گرفتن يك نفر يا چند نفر كه از قول آنها اطمينان حاصل مى‌شود، كفايت مى‌كند، كما اينكه نايب شدن يك نفر از چند نفر در صورتى كه از قول او اطمينان حاصل شود كافى است. اما كفايت كردن هر امينى و موثقى (در صورتى كه از قول آنها اطمينان حاصل نشود) محل اشكال است.

(5)

مسأله 3- اگر زمين در بعضى از طرفها، ناهموار و در بعض ديگر آن صاف است‌

براى هر يك از آنها حكم خودش- به مقدار يك تير، دو تير- است.

(6)

مسأله 4- معيار در تير، كمان، هوا، تيرانداز آنست كه متعارف و معتدل باشد

، اما معيار در مقدار پرتاب تير بالاترين مقدارى است كه تيرانداز (متعارف) بتواند آن را پرتاب كند.

(7)

مسأله 5- اگر طلب و جستجوى آب را تا ضيق شدن وقت نماز ترك نمايد

بايد تيمم كرده نماز بخواند و نمازش صحيح است اگر چه به سبب ترك طلب آب، گناه كرده است و احتياط مستحب آنست كه قضا نمايد، خصوصا در موردى كه اگر طلب آب مى‌كرد، آن را مى‌يافت. و اما در صورت وسعت وقت، نماز و تيممش، در جايى كه اگر طلب آب مى‌نمود آن را مى‌يافت، باطل است وگرنه بعيد نيست- اگر قصد قربت از او محقق شده باشد- صحيح باشد.

(8)

مسأله 6- اگر به مقدار لازم، طلب آب نمود (و پيدا نكرد) سپس تيمم كرد

و نماز خواند و پس از آن در جائى كه اول طلب نموده بود يا در اثاثيه يا در قافله‌اش، آب پيدا كرد، نمازش صحيح است و قضا يا اعاده بر او واجب نيست.

(9)

مسأله 7- وجوب طلب آب در صورتى كه ترس از درنده يا دزد و يا غير اينها [دارد]

بر جان يا