بگيرد و به عبارت ديگر سرش به طرف راست كسى كه رو به قبله است و پاهايش به طرف چپ او قرار گيرد. و همچنين است در دفن بدنى كه سر ندارد، بلكه سر كه بدون جسد باشد و حتى قفسه سينه تنها، مگر آنكه ميت زنى كافر باشد كه بچه مسلمان در (شكم) داشته باشد كه در اين صورت بايد پشت به قبله و روى طرف چپ خوابانده شود تا بچه در شكمش رو به قبله قرار بگيرد.

(1)

مسأله 3- مخارج دفن‌

حتى قيروساروج [61] و غير اينها كه در محكم كردن قبر مورد نياز است بلكه عوارضى كه دولت ظالم براى دفن در زمين مباح مى‌گيرد، از اصل تركه برداشته مى‌شود. و همچنين است مخارج انداختن در دريا از قبيل سنگ و آهن كه براى سنگين شدن ميت استفاده مى‌شود يا خمى كه ميت را در او قرار مى‌دهند.

(2)

مسأله 4- اگر قبله مشتبه شود

چنانچه تحصيل علم و يا آنچه در حكم آن است و لو با تأخير انداختن دفن بطورى كه ترسى براى ميت و ضررى هم براى متصديان دفن نداشته باشد ممكن باشد، واجب است وگرنه بنابر احتياط واجب بايد عمل به ظن نمود و در صورتى كه ظن هم پيدا نشد رو به قبله نمودن ساقط مى‌شود.

(3)

مسأله 5- بايد اجزاء جدا شده از ميت حتى مو و دندان و ناخن، دفن شود

و احتياط- اگر اقوا نباشد- آنست كه آنها را به بدن ميت ملحق نموده، در صورتى كه مستلزم نبش قبر نباشد. با او دفن كنند، وگرنه در آن تأمل است.

(4)

مسأله 6- اگر شخصى در چاه بميرد

، و بيرون آوردن او و (يا در چاه) رو به قبله نمودن او ممكن نباشد به همان حالت رها مى‌شود و بايد چاه را مسدود نموده و در صورتى كه محذورى نداشته- مثل آنكه چاه ملك ديگرى باشد- همان چاه را برايش قبر قرار دهند.

(5)

مسأله 7- اگر جنين در شكم مادر بميرد

و باقى ماندن آن موجب خوف براى مادر باشد بايد به هر نحوى كه شده با انتخاب آسانترين روش ممكن و لو به اينكه قطعه‌قطعه شود آن را بيرون آورند و در صورت امكان بايد متصدى شوهر باشد وگرنه زنان و الّا مردى كه با او محرم است وگرنه مرد نامحرم.

امّا اگر مادر بميرد و جنين زنده باشد بايد و لو با پاره كردن شكم مادر، جنين را بيرون آورند و احتياط آنست كه طرف چپ شكم شكافته شود در صورتى كه فرقى بين آن و مواضع ديگر نباشد وگرنه بايد موضعى را كه بچه سالم‌تر بيرون آورده مى‌شود، بشكافند و طفل بيرون آورده مى‌شود سپس شكم مادر دوخته و دفن مى‌شود. و در اين حكم فرقى بين اينكه اميد زنده ماندن بچه بعد از بيرون آوردن آن باشد يا