بعيد نيست كه احتياط اين باشد كه او را غسل ندهند و با لباسهايش دفن كنند، همانطورى كه احتياط واجب آنست كه بدن ميّت قبل از كفن كردن خشك شود زيرا احتمال دارد نجاستش باقى باشد و در نتيجه كفن نجس شود.

(1)

مسأله 13- بنابر احتياط واجب بايد غسل دهنده بالغ باشد

، بنابراين غسل دادن بچه مميّز بنابر احتياط واجب كفايت نمى‌كند اگر چه عباداتش صحيح باشد كه اقوا همين است.

(2)

كيفيّت غسل ميّت‌

(3) بايد اوّل بدن ميّت پاك شود، و بنابر اقوا شستن هر عضوى از ميّت قبل از غسل دادن آن عضو، كفايت مى‌كند، اگر چه احتياط مستحب آنست كه قبل از شروع در غسل همه بدن ميّت پاك شود و واجب است ميّت سه غسل داده شود اول با آب سدر سپس با آب كافور و بعد از آن با آب خالص و اگر بر خلاف اين ترتيب انجام دهد بايد برگردد بنحوى كه ترتيب حاصل شود، به اينكه آنچه را كه مى‌بايست مؤخر انجام گيرد دوباره بجا آورد و كيفيت هر كدام از اين غسلهاى سه‌گانه مانند غسل جنابت است، بنابراين ابتداء سر و گردن سپس طرف راست و پس از آن طرف چپ غسل داده مى‌شود. و بنابر احتياط واجب، غسل ارتماسى در اين سه غسل، بطورى كه براى هر يك از آنها يك مرتبه فرو برند، كفايت نمى‌كند، ولى در شستن هر عضوى از اعضاء سه‌گانه در اين سه غسل، فرو بردن آن عضو در آب زياد، با مراعات ترتيب جايز است.

(4)

مسأله 1- بايد سدر و كافور به اندازه‌اى در آب ريخته شود كه گفته شود آب با آن مخلوط شده‌

و در عين حال آب به مطلق بودن باقى بماند (مضاف نشود).

(5)

مسأله 2- اگر سدر يا كافور يا هر دو پيدا نشد

بنابر احتياط واجب- بلكه وجوب آن خالى از قوت نيست- بايد عوض آن با آب خالص با نيت بدل بودن آن و مراعات ترتيب، غسل دهد.

(6)

مسأله 3- اگر آب براى غسل دادن ميت نباشد

بايد او را سه تيمم بدل از سه غسل با مراعات ترتيب بدهند، و بنابر احتياط يك تيمم ديگر بدل از هر سه غسل بدهند اگر چه بنابر اقوا اين احتياط لازم نيست. و همچنين اگر ميت مجروح يا سوخته و يا آبله داشت و بيم آن باشد كه در اثر غسل پوستش متلاشى گردد بايد او را تيمم بدهند، و احتياط ترك نشود، به اينكه تيمم هم با دست زنده و هم در صورت امكان با دست ميت باشد، گرچه بعيد