با اينكه نقل از امام على عليه السلام و امامان اهل بيتعليهم السلام در مقدار ديه دندان‌ها، ثابت و صحيح است، مكتب منع تدوين آن را مى‌گيرد و طبق رأى و اجتهاد خود آن را تأويل مى‌كند. دليل عمده اينان كه به تساوى ديه دندان‌ها قائل‌اند جمله‌اى است كه در كتابِ عمرو بن حزم مى‌باشد:

في السنّ خمسٌ مِن الإبل‌[1]؛

ديه دندان 5 شتر است.

اين سخن بر عمومى كه آنان ادعا مى‌كنند دلالت ندارد؛ زيرا تعبير به «سنّ» (دندان) با وجود تعبيرى كه در احاديث ديگر به «اضراس» (دندان‌هاى آسيا)، «ثنايا» (دندان‌هاى پيشين) و ... آمده، عموم و اطلاق ادعا ش-- ده در اي-- ن نص را- به گونه‌اى كه شامل دندان‌هاى كرسى و ... بشود- باطل مى‌سازد.

پيامبر صلى الله عليه و آله عمرو بن حزم را سوى اهل يمن فرستاد با كتابى كه در آن فرائض و سنن و ديات وجود داشت‌[2]. اين مقدار، در ديه دندان‌ها از او نقل شده است كه با نقل ائمّه اهل بيتعليهم السلام همسوست، ليكن اين نقل، بُريده و بى‌دنباله است، شرح و تفصيل آن را نمى‌بينيم. دخالتِ رأى و اجتهاد در اين نقل، پيروان آنها را در اين خطاى فتوايى انداخته است.

از امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود:

[1] . المحلّى 10/ 412.

[2] . سنن نسائى( المجتبى) 8: 57، حديث 4853؛ المستدرك على الصحيحين 1: 553، حديث 1446.