متعدد و معتبر آمده باشد، يا در يكى از كتاب‌هايى يافت شود كه بر ائمّهعليهم السلام عرضه شده‌اند.

مانند كتاب عبيدالله حلبى كه بر امام صادق عليه السلام عرضه داشت و آن حضرت فرمود: براى اينان [اهل سنّت‌] مثل آن وجود ندارد[1].

و مانند كتاب يونس بن عبدالرحمان و فضل بن شاذان كه بر امام حسن عسكرى عليه السلام عرضه كردند[2].

يا اينكه حديث در اصول مورد اعتمادى باشد كه در نزد سَلَفِ معاصر با ائمّه وجود داشته‌اند؛ مانند «كتاب الصلاة» حريز بن عبدالله، كتاب‌هاى ابن سعيد و على بن مهزيار و ديگران.

هرچند صاحبانِ اين كتاب‌ها غير امامى باشند؛ مانند كتاب جعفر بن غياث قاضى، كتاب‌هاى حسين بن عبدالله سَعْدى، و «كتاب القبلة» على بن حسن طاطَرِى‌[3].

[1] . رجال ابن داود: 125، ترجمه 922.

[2] . نگاه كنيد به: الكلينى والكافى: 442.

[3] . نگاه كنيد به خاتمة المستدرك 3: 482، الفائدة الرابعه.