از همين نگاه گذرا، مى‌توان راز تأكيد ائمّه عليهم السلامرا بر اين دو باب دريافت.

حاكمان- در دوره‌هاى اخير- مى‌خواستند به تصرفاتى (مانند ربودنِ اموال مردم) دست يازند و اين كار جز با بازيچه ساختنِ قوانين ارث و اموال، شدنى نبود؛ نيز شرابخوارى و مجالس لهو و غنا و رقص و خوش‌گذرانى نيازمندِ احكامى بود كه با ابطالِ شهود و تغيير قانون قضا، توجيه لازم را براى كارهاشان فراهم آورد.

فقه صحيح بر همه اين فرضيه‌ها و ادعاها مُهر بطلان مى‌زند، و نگرش‌هايى را كه قائل‌اند خدا همه كردارهاى خطاى خليفه خود را- در روى زمين- مى‌آمرزد و خليفه حسابرسى نمى‌شود مردود مى‌شمارد.

امام رضا عليه السلام‌

كتاب‌هاى اهل بيت عليهم السلام نزد امامان عليهم السلام محفوظ ماند. مهم‌ترين آنها كتاب حضرت على عليه السلام و كتاب جَفْر و كتاب جامعه به شمار مى‌آمد. كتاب جَفْر به امام رضا عليه السلام از پدرانش رسيد.

كشّى از نَصر بن قابوس نقل مى‌كند كه وى در خانه امام كاظم عليه السلام بود. امام عليه السلام فرزندش امام رضا عليه السلام را در حالى كه در كتاب جَفْر مى‌نگريست، به او نشان داد و فرمود:

اين، فرزندم على است، و كتابى را كه در آن نگاه مى‌كند جَفر است‌[1].

على بن ابراهيم، از محمّد بن عيسى، از يونس، از ابوالحسن عليه السلام و از پدرش از ابن فضّال روايت مى‌كند كه گفت:

كتاب على را به ابوالحسن عليه السلام نشان دادم‌[2]، فرمود: كتابِ صحيحى است، اميرالمؤمنين در ديه جراحتِ اعضا، حكم كرده است‌[3].

[1] . رجال كشّى: 382.

[2] . فروع كافى 7: 327، حديث 7.

[3] . تهذيب الأحكام 10: 292، حديث 1135.