اينكه على فرمود:

«إذا رأيتموه قد ارتحل فارتحلوا»؛

يعنى با او بكوچيد در حالى كه براى عُمْرَه لبّيك مى‌گوييد، تا بداند شما سنّت را بر قولِ او مقدّم مى‌داريد، و در مقابل سنّت، از او اطاعت نمى كنيد[1].

و در خبر ديگر آمده است:

چون على ديد كه عثمان از متعه و جمع ميان حج و عمره نهى مى‌كند، به خاطر انجام حج و عمره- با هم- ندا داد.

عثمان گفت: آيا با اينكه من از آن نهى كردم، اين كار را مى‌كنى؟

على گفت: سنّت رسول خدا را به خاطر احدى از مردم وانمى‌گذارم‌[2].

سندى در حاشيه بر اين حديث مى‌نگارد:

يعنى همه مردم را از اين كار باز مى‌دارم (چنان كه عمر آنان را نهى كرد) تو چگونه اين كار را مى‌كنى و با امر خليفه مخالفت ميورزى؟

على اشاره كرد به اينكه در آنچه بر خلاف سنّت باشد (براى دانايان به سنّت) طاعتى براى احدى نيست؛ والله أعلم (و داناى حقيقى خداست)[3].

و در متن سوّمى هست:

على فرمود: مى‌خواهى از كارى كه رسول خدا انجام داده، نهى كنى؟!

عثمان گفت: مرا به حال خود واگذار!

على فرمود: نمى‌توانم [بر اين رويه‌] رهايت سازم.

[1] . حاشيه سندى بر نسائى 5: 152.

[2] . سنن نسائى 5: 148، حديث 2723.

[3] . حاشيه سندى 5: 149.