وى در حكم خود اجتهاد ورزيد به رغم آنكه مى‌دانست پيامبر و ابوبكر و عمر، نماز را در مِنى تمام خواندند.

و با اين نگرش، نمى‌توان ديگر صحابه و خلفا را (مانند معاويه، يزيد، عبدالملك بن مروان) به نصوص صادر از پيامبر صلى الله عليه و آله محدود كرد؛ زيرا آنان نيز آنچه را بر زبان مى‌آورند، اجتهادشان است!

از امام على عليه السلام رسيده است كه فرمود:

وَاعْلَموا عبادَ الله أَنَّ المُؤمن يَسْتَحِلُّ العامَ مَا اسْتَحَلَّ عاماً أوّلَ، ويُحَرِّمُ العامَ ما حَرَّم عاماً أوّلَ. وَأَنَّ ما أَحْدَثَ النّاسُ لا يُحِلُّ لكم شيئاً مِمّا حُرِّم عليكم، ولكِنَّ الحلالَ ما أَحَلَّ اللهُ وَالحرامَ ما حَرَّمَ اللهُ؛

و بندگان خدا، بدانيد كه مؤمن، اين سال چيزى را حلال مى‌شمارد، كه سال نخست حلال دانسته؛ و اين سال آن را حرام مى‌داند كه سال نخست حرام شمرده، و بدعتى را كه مردم پديد آوردند، چيزى را كه بر شما حرام است حلال نمى‌كند. حلال چيزى است كه خدا آن را روا كرده، و حرام چيزى است كه خدا آن را ناروا شمرده‌[1].

و در سخن ديگر، آن حضرت مى‌فرمايد:

وَأَنْزَلَ عليكم الكتابَ تبياناً لكلِّ شي‌ء وعَمَّرَ فيكم نبيَّه أزماناً حتّي أَكْمَلَ له وَلكم فيما أنزلَ مِن كتابه دينَهُ الَّذي رَضِيَ لنفسه، وَأَنْهي إليكم عَلَي لسانه مَحَابَّةُ مِنَ الأعمال وَمَكارِهَهُ ونواهيه وأوامره، وألْقي إليكم المَعْذِرةَ وَاتَّخَذَ عَلَيْكم الحُجَّةَ، وَقَدَّمَ إليكم بالوَعيد، وَأَنْذَرَكُم بين يَدَيْ عذاب شديد؛

و قرآن را كه بيان دارنده هر چيز است بر شما فرو فرستاد، و پيامبر خويش را روزگارى ميان شما زندگانى داد، تا با آيه‌ها كه در كتاب خود نازل فرمود دينى را كه پسنديد، براى او و شما كامل نمود، و به زبان او به شما خبر داد كه چه را

[1] . نهج البلاغه( ترجمه دكتر سيّد جعفر شهيدى): 184، ضمن خطبه 176.