جعفر بن بَرْقان مى‌گويد: شنيدم زُهْرى مى‌گفت:

اگر زيد بن ثابت فرائض را نمى‌نوشت، از دست مردم مى‌رفت‌[1].

وى با عمر در ارث جدّه، وقصاص مسلمان به ذمّى- و ديگر مسائل- مخالفت مى‌كرد.

9. عبدالله بن عبّاس (م 68 ه-)

سُلَمى مى‌گويد:

عبدالله بن عبّاس را ديدم كه به همراهش الواحى بود، بر آنها قسمتى از كارهاى رسول خدا را بنقل از ابو رافع نوشته بود[2].

ابن عبّاس اين الواح را با خود حمل مى‌كرد. مشهور است كه وى هنگام وفات، يك بار شتر كتاب بر جاى گذاشت‌[3].

از ابن عبّاس، نصوصى رسيده است كه ثابت مى‌كند وى ماندگار ساختنِ علم را به وسيله كتابت لازم مى‌دانست‌[4]. اما آنچه طاووس از ابن عباس نقل كرده كه وى كتابتِ علم را خوش نداشت، قابل تأمل است؛ زيرا اين روايت بر خلافِ روايات ديگرى مى‌باشد كه از ابن عبّاس رسيده است.

پيش از اين آمد كه وى با عُمَر درباره زنى كه شش ماهه فرزند زاييد (و ديگر موارد) مخالفت ورزيد.

[1] . سنن بيهقى 6: 21، حديث 11966؛ تاريخ دمشق 19: 322؛ سير اعلام النبلاء 2: 436.

[2] . الطبقات الكبرى 2: 371؛ چنان كه در« الدراسات: 116» آمده است.

[3] . الطبقات الكبرى 5: 293؛ تقييد العلم: 136؛ المدخل إلى السنن الكبرى 1: 421، حديث 773.

[4] . كتاب العلم: 34؛ العلل( احمد بن حنبل) 1: 213، حديث 232؛ تقييد العلم: 92.