تعداد بسيار زيادى از احاديث شريف نبوى در منابع شيعه و سنى بر اين امر دلالت دارند كه اين آيه مباركه در خصوص پنج تن آل عبا بوده، و واژه «اهل بيت» ويژه ايشان است و اينان: محمد صلى الله عليه و آله، على، فاطمه، حسن و حسينعليهم السلاممى باشند. به عنوان مثال رجوع كنيد به:

مسند احمد (241 ه-) 331: 1، 107: 4، 292: 6 و 304؛ صحيح مسلم (261 ه-): 130: 7؛ سنن ترمذى (279 ه-): 361: 5 و ...؛ السنن الكبرى نسائى (303 ه-): 108: 5 و 113؛ الذرية الطاهرة النبوية دولابى (310 ه-): 108؛ المستدرك على الصحيحين حاكم نيسابورى (405 ه-): 416: 2، 133: 3 و 146 و 147؛ البرهان زركشى (794 ه-): 197؛ فتح البارى شرح صحيح البخارى ابن حجر عسقلانى (852 ه-): 104: 7؛ اصول الكافى كلينى (328 ه-): 287: 1؛ الإمامة والتبصرة ابن بابويه (329 ه-): 47، ح 29؛ دعائم الاسلام مغربى (363 ه-): 35 و 37؛ الخصال صدوق (381 ه-): 403 و 550؛ الأمالى طوسى (460 ه-): ح 438 و 482 و 783. و نيز به تفسير آيه در منابع زير ر. ك: جامع البيان طبرى (310 ه-)؛ أحكام القرآن جصّاص (370 ه-)؛ أسباب النزول واحدى (468 ه-)؛ زاد المسير ابن جوزى (597 ه-)؛ الجامع لأحكام القرآن قرطبى (671 ه-)؛ تفسير ابن كثير (774 ه-)؛ تفسير ثعالبى (825 ه-)؛ الدر المنثور سيوطى (911 ه-)؛ فتح القدير شوكانى (1250 ه-)؛ تفسير عياشى (320 ه-)؛ تفسير قمى (329 ه-)؛ تفسير فرات كوفى (352 ه-) ذيل آيه ى اولوا الأمر؛ مجمع البيان طبرسى (560 ه-) و بسيارى از منابع ديگر.