پيش گفتار مترجم‌

جاى بسى خرسندى است كه كتاب «منع تدوين حديث» از همان آغاز با استقبالِ پرشور عالمان و پژوهشگران رو به رو شد و انديشمندان مباحثِ اسلامى و ژرف‌انديشانِ عرصه علم و دانش، آن را ستودند و اين كتاب براى بار چهارم با اضافات و اصلاحاتى از سوى مؤلّف، آماده چاپ گرديد.

جامعيّت مطالب، ديدگاه‌هاى بِكر و جديد، نگرش‌هاى اثر گذار و سودمند، محتواى غنى، مستنداتِ استوار و متعدد، قرائن و شواهد مختلف، پيوندهاى چند سويه مباحث به مسائل گوناگون سياسى، فقهى، اعتقادى، تاريخى، فرهنگى، روان‌شناسى، و ... باعث شد كه اندكى پس از انتشار (و توجّه نويسندگان داخل‌[1] و خارج‌[2] كشور به آن) اين كتاب مرزها را در نوردد و به مجامع علمى ديگر كشورهاى اسلامى راه يابد و در كانونِ توجه محقّقان قرار گيرد، تا آنجا كه علماى الأزهر تصميم گرفتند آن را در برنامه‌هاى پژوهشى خود قرار دهند و به نقد ووارسى مطالبِ آن بپردازند[3]، و گزيده اين كتاب كه در قم چاپ شده بود، به وسيله يكى از مراكز علمى- پژوهشى مصر «مؤسسة الفجر للدراسات والبحوث» به چاپ برسد.

اين كتاب، به روشنى (و با دلايل استوار و تحليل‌هاى ارزشمند) اثبات مى‌كند كه «مكتب اجتهاد و رأى» ثمره ناگوار منع تدوين و نقل حديث از پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌باشد، و تبلوُر تعاليم نابِ قرآنى و حديثى را در پايبندى به تدوين در «مكتب تعبُّد محض»

[1] . بنگريد به كتاب« آشنائي با علوم حديث» حجت الاسلام على نصيرى و« تاريخ حديث» حجت‌الاسلام سيد رضا مؤدّب.

[2] . بنگريد به كتاب« السنّة النبويّة في كتابات أعداء الإسلام» عماد سيد شربينى، چاپ مصر، و ردّ آن« كتابٌ و عتاب» حجت الاسلام شيخ قيس عطّار.

[3] . نگاه كنيد به: روزنامه مصرى الجمهوريّة اونلاين، اول ژانويه، 2002 ميلادى.