جارى گشت و با اين گفته به نزديكى تنگاتنگ خود با رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم اشاره فرمود:

شما به‌خوبى موقعيت مرا از نظر خويشاوندى و قرابت و مقام و منزلت ويژه نسبت به رسول خدا مى‌دانيد، او مرا در دامان خود پرورش داد. در كودكى او مرا در آغوش خود مى‌فشرد و در استراحت‌گاه ويژه خود جاى مى‌داد، بدنش را به بدنم مى‌چسباند و بوى پاكيزه بدنش را استشمام مى‌كردم، غذا را مى‌جويد و در دهانم مى‌نهاد، هرگز دروغى در گفتارم نيافت و اشتباهى در رفتارم پيدا نكرد، من همانند بچه‌شترى كه مادر خود را دنبال مى‌كند در پى او روان بودم و او هرروز نكته تازه‌اى از اخلاق نيكش برايم آشكار مى‌ساخت و مرا فرمان مى‌داد از او پيروى كنم.[1]

با شدت يافتن بحران اقتصادى ميان قريش، رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم بى‌درنگ به عموهاى خود حمزه و عباس پيشنهاد كرد ابو طالب را در اين تنگنا يارى كنند.

ازاين‌رو، عباس، طالب را برگزيد و حمزه، جعفر را به خانه خود برد و ابو طالب، عقيل را نگاه داشت و رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم على عليه السّلام را به خانه خويش برد و به آنان فرمود:

من على را انتخاب كردم، آن‌كه خدا او را براى من از ميان شما برگزيد.[2]

بدين‌ترتيب، على عليه السّلام به خانه پسرعمو انتقال يافت و زيرنظر او قرار گرفت و شخصيّت آن بزرگوار درخشيد و تا آخرين لحظات عمر شريف پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم از آن حضرت جدا نشد. توجه و عنايت پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم در مورد على عليه السّلام به برهه بحران اقتصادى محدود نمى‌شد. ازاين‌رو، پى مى‌بريم كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم هدف ديگرى را كه همان تربيت على عليه السّلام در دامان خود بود

[1] . نهج البلاغه خطبه قاصعه، شماره( 192)

[2] . مقاتل الطالبين 36؛ كامل ابن اثير 1/ 37.