مراقبت از وجود مقدس پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم آغاز گرديد. وى با جان و مال و موقعيتى كه داشت از همان دوران كودكى حضرت، از وى مراقبت و در دوران زندگى‌اش با دست و زبان، او را يارى مى‌داد تا پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم به سن كمال و به مقام نبوّت رسيد و رسالت خويش را آشكار ساخت.[1]

2. نخستين سفر به شام‌

رسم بازرگانان قريش بر اين بود كه هر سال براى تجارت و بازرگانى، به مركز بازرگانى آن زمان، يعنى شام، رهسپار، مى‌شدند. ابو طالب نيز تصميم به انجام اين سفر گرفت، ولى به دليل بيم و ترسى كه از دشوارى سفر و خطرهاى عبور از صحرا بر جان پيامبر داشت، در انديشه همراه بردن آن حضرت نبود، اما از آن‌جا كه شاهد پافشارى برادرزاده خود بود و مى‌ديد هنگام جدايى از عمو، اشك در چشمان مباركش حلقه زده، در لحظه سفر تصميم خود را عوض كرد و اين نخستين سفر رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم به همراهى عمويش به شام تلقى مى‌شد. پيامبر در اين سفر بر وضعيت سفر از طريق صحرا اطلاع حاصل كرد و با راه‌هاى حركت كاروان‌ها آشنا گرديد.

در اين سفر بحيراى راهب، با پيامبر ديدار كرد و نشانه‌هاى آخرين پيامبرى را كه حضرت عيسى عليه السّلام به ظهور وى نويد داده بود، در او مشاهده كرد. زيرا وى به تورات و انجيل و ديگر منابعى كه بر ظهور وجود مقدس پيامبر خاتم مژده داده بود، آشنايى كامل داشت. بحيرا به عموى وى ابو طالب توصيه كرد آن حضرت را به مكّه بازگرداند و براى مراقبت از وجود مبارك وى از سوءقصد يهوديان،[2] احتياط لازم را به كار ببرد. بدين‌ترتيب، ابو طالب به اتفاق برادرزاده خود رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم به مكّه بازگشت.

[1] . مناقب آل ابى طالب 1/ 35؛ تاريخ يعقوبى 2/ 14.

[2] . سيره ابن هشام 1/ 194؛ الصحيح من سيرة النبى 1/ 91- 94.