حضرت
بدو فرمود: بگو: لا اله الّا الله و إنّى رسول الله.
مرد
گفت: از به زبان آوردن اين جمله معذورم دار، ولى پيمان مىبندم هيچگاه با شما
نجنگم و با كسانى كه با تو سر جنگ دارند، همدستى نكنم. از اينرو، پيامبر از او
دست برداشت. وقتى آن مرد نزد ياران خود بازگشت، اظهار داشت: من از نزد بهترين
انسانها پيش شما آمدهام.[1]
4.
شجاعت فوق العاده
خداى
متعال فرمود:
[پيامبران
پيشين] كسانى بودند كه به تبليغ رسالتهاى الهى مىپرداختند و تنها از او
مىترسيدند و از هيچكس جز او بيم نداشتند.[2]
از
على بن ابى طالب عليه السّلام كه دلاور مردان عرب در برابرش سر تسليم فرود
مىآوردند، نقل شده فرمود:
هرگاه
جنگ شدت مىيافت و دو سپاه با يكديگر روبرو مىگرديدند، ما به رسول خدا صلّى اللّه
عليه و اله و سلم پناه مىبرديم، در آن گيرودار هيچكس از پيامبر به سپاه دشمن
نزديكتر نبود.[3]
روز
احد آنگاه كه مردم پراكنده شده و رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم را تنها
گذاشتند، مقداد، ثابتقدمى رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم را به توصيف
كشيده، مىگويد: به خدايى كه او را به حق به پيامبرى برانگيخت من در آن عرصه نديدم
رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم
[1] . رياض الصالحين( نووى) 5/ حديث 78 صحيح مسلم 4/
465.