بر آن‌كس كه همواره زنده است و نمى‌ميرد، توكّل مى‌كنم و هرچه موجب آزار و اذيّتم مى‌شود آماج تير به لا حول و لا قوّة إلّا باللّه العلىّ العظيم، قرار مى‌دهم.

ه- دعاى اداى دين‌

«اللّهم اغننى بحلالك عن حرامك و بفضلك عمّن سواك»؛

خدايا به وسيله روزى حلالت، مرا از حرام خويش و با لطف و عنايتت از ديگران بى نياز گردان.

و- دعاى سفره‌

هرگاه در برابر رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم سفره گسترده مى‌شد مى‌فرمود:

«سبحانك اللّهم ما أحسن ما تبتلينا، سبحانك اللّهم ما أكثر ما تعطينا، سبحانك اللّهم ما اكثر ما تعافينا، اللّهم أوسع علينا و على فقراء المؤمنين و المسلمين»؛[1]

خدايا! تو منزّهى، چه نيكو ما را مى‌آزمايى، خدايا! تو منزّهى، چه‌بسيار به ما عطا مى‌فرمايى، خدايا! تو منزّهى، چه‌بسيار به ما عافيت دادى، خدايا! ما و فقراى مؤمنين و مسلمانان را وسعت و گشايش مرحمت فرما.

و آخر دعوانا أن الحمد للّه رب العالمين‌

[1] . اعيان الشيعه: 1/ 306.