خداى
متعال، پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم را به عنوان آخرين پيامبر و
نسخكننده تمام آيينهاى قبل از خود در برههاى براى همه بشر- سياه و سفيد، عرب و
عجم- برانگيخت كه مدتها از انقطاع رسالت و بعثت پيامبران پيشين مىگذشت و آن
بزرگوار يكتنه در برابر تمام جهان قد برافراشت و همه را به سوى ايمان به معبودى
يكتا، آفريدگار و روزىدهندهاى فراخواند كه مالك هرچيز است و سود و زيان در دست
اوست؛ خدايى كه نه شريكى در حكومت دارد و نه از سر ناتوانى و ناچارى، حامى و
سرپرستى، نه همسرى براى خود برگزيده و نه فرزندى، زاده نشده و همتايى ندارد.
خداوند
او را برانگيخت تا مردم را به پرستش ذات بىشريكش فراخواند و بر پرستش بتهايى كه
سود و زيان و عقل و خرد و گوش شنوا نداشتند و قادر بر دفع ضرر و جور و ستمى از خود
و ديگران نبودند، خط بطلان بكشد و سجاياى اخلاقى را كامل و مردم را بر آراستگى به
صفات پسنديده تشويق كند و به هر كار نيكى فرمان دهد و از هر عمل زشتى بازدارد.
[1] . اين بحث را مىتوان در سيره پيامبر از كتاب اعيان
الشيعه، اثر سيد محسن امين عاملى، ملاحظه نمود.