ساخت و با آنان پيمان عدم تعرّض بست و از بيم اين‌كه مبادا فرمانرواى «دومة الجندل» در هجومى ديگر دست همكارى به روميان دهد، خالد بن وليد را به سوى آنان گسيل داشت. و مسلمانان در اين درگيرى موفق شدند فرمانرواى آنان را دستگير كنند و غنيمت‌هاى فراوانى با خود همراه بياورند[1].

نقشه ترور پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم‌

رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم و مسلمانان پس از اقامتى بيش از ده روز در تبوك، به مدينه بازگشتند. در اين فاصله شيطان، جمعى از كسانى را كه به خدا و رسول او ايمان نياورده بودند به وسوسه انداخت و تصميم به ترور رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم گرفتند. نقشه آنان اين‌گونه بود كه هنگامى رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم از نزديك آن‌ها عبور مى‌كند شتر او را رم دهند تا حضرت در درّه موجود در مسير راه سقوط كند.

سپاه اسلام به گردنه (بين مدينه و شام) كه رسيد رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم فرمود:

هريك از شما بخواهد مى‌تواند مسير خود را از وسط درّه كه وسيع‌تر است انتخاب كند. و خود، راه گردنه را برگزيد، مهار شتر حضرت در دست عمار ياسر بود و از پشت‌سر حذيفه يمانى شتر را مى‌راند.

رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم در روشنايى مهتاب، سواران نقابدارى را مشاهده كرد كه در حركتى مشكوك از پشت‌سر، خود را به وى رساندند. حضرت به خشم آمد و بر آن‌ها بانگ زد و به حذيفه فرمان داد شتران آن‌ها را دور كند؛ رعب و وحشت بر سواران چيره شد و دريافتند كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم از تصميم و توطئه آن‌ها آگاه شده است ازاين‌رو، به‌سرعت گردنه را ترك كردند تا به ميان مردم رفته و هويّت آن‌ها مشخص نشود.

[1] . طبقات كبرى 2/ 166؛ بحار الأنوار 21/ 246.