در اين غزوه رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم با مسلمانان نماز خوف به‌جا آورد، زيرا نمى‌توانستند لحظه‌اى از دشمن غفلت ورزند و مسلمانان بدون درگيرى، به مدينه بازگشتند و اين غزوه، «ذات الرقاع» ناميده شد.

وعده‌گاه در بدر

مسلمانان روزهاى دشوار را به‌سرعت پشت‌سر نهادند و بر مهارت و تجربه جنگى خود افزودند و احكام دين بر آن‌ها نازل گشت و ارتباطاتشان سازمان يافت و امور زندگى آنان در تمام زمينه‌ها سروسامان گرفت و ايمان در دلشان محكم و استوار گرديد و نمونه‌هاى برجسته‌اى از پايدارى و جان‌فشانى و ازخودگذشتگى و اخلاص در راه اسلام و امت اسلامى به ظهور رسيد؛ چيزى نمانده بود كه آثار شكست احد از بين برود و محو شود. زمان تهديدى كه ابو سفيان، سركرده كفر آن را در احد بر زبان آورده بود، فرارسيد. او در آن روز گفته بود: وعده ما و شما در بدر، منظور وى از اين سخن اين بود كه انتقام كشته‌هاى روز بدر را بازستاند. رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم به اتفاق 1500 تن از ياران رزمنده خود رهسپار آن منطقه گرديد و مدت هشت روز در آن‌جا اردو زد. نه تنها تلاش‌هاى مشركان در راستاى تهديد مسلمانان و انصراف آن‌ها از حضور در كارزار، موفقيّت‌آميز نبود، بلكه وقتى از تصميم پيامبر و مسلمانان آگاه شدند؛ ابو سفيان مجبور شد در موعد معيّن، خود را به آن منطقه برساند ولى به بهانه قحطى و خشكسالى و تأثير آن در آمادگى نظامى، عقب نشست و بازگشت و بدين‌ترتيب، لكه ننگ شكست و ترس بر تارك قريش نقش بست و روحيه مسلمانان بالا رفت و نيرو و قدرت خويش را بازيافتند.

پس از مدتى كوتاه خبر رسيد كه اهالى دومة الجندل، دست به راهزنى زده‌