سپهر كاشانى‌

نامش ميرزا محمد تقى خان تخلص شعرى‌اش (سپهر) ملقب به لسان الملك و زادگاهش كاشان است. از نويسندگان، اديبان و شاعران نامدار دوره فتحعلى شاه قاجار، محمد شاه قاجار و ناصر الدين شاه به شمار مى‌رود. به سال 1217 ه. ق در كاشان به دنيا آمد و در سال 1297 ه. ق در سن هشتاد سالگى بدرود حيات گفت و جنازه‌اش در نجف اشرف به خاك سپرده شد. نسب خاندان وى از جانب پدر به ميرزا مهدى خان استرآبادى و از ناحيه مادر به سلاطين صفوى مى‌رسد. وى داراى دو پسر بوده به نام‌هاى: ميرزا هدايت و عباس قلى خان كه پس از درگذشت وى لقب لسان الملكى او به ميرزا هدايت و تخلص شعرى‌اش به عباس قلى خان رسيده است.

سپهر كاشانى داراى تأليف بسيارى بوده كه مهم‌ترين آنها: مجلدات ناسخ التواريخ (تا پايان شرح حال حسين بن على عليه السلام)، تاريخ قاجاريه (4 جلد)، براهين العجم، آيينه جهان (در سرگذشت بزرگان سلاطين و امرا و حكما و قاضيان و خوشنويسان و شاعران)، اسرار الانوار فى مناقب ائمة الاطهار و امثله عرب است.[1]

او نيز در عظمت وجودى حضرت سجاد (عليه السلام) اين گونه به درّ فشانى پرداخته است:

[1] - كاروان شعر عاشورا، مجاهدى، محمد على، زمزم هدايت، قم، 1386، جلد 1، ص 486- 487.