روز عيد اضحى و پس از نماز جمعه و دعا درباره مكارم اخلاق و دعا در حق والدين و فرزندان و در مقام استغاثه از خداوند و طلب باران و ده ها دعاى آموزنده ديگر همه درس‌هاى زندگى و معرفت و عبوديت لله است.

نتيجه‌

حضرت امام سجاد (ع) حافظ دين قويم و صراط مستقيم كتاب و سنت و پاسدار حريم اهل بيت (ع) و احياگر سيره و سنت رسول اعظم محمد (ص) و على مرتضى (ع) و اهل بيت عصمت و طهارت (ع) بودند و با هرگونه تحريف و انحراف و بدعت و خرافات و كج انديشى و كج سليقگى و استبداد و انحطاط مبازره مى فرمودند و اجازه نمى دادند تا كج انديشان و بدخواهان به اهل بيت اطهار (ع) سخنانى گزافه و بر خلاف حقيقت و عدالت به زبان بياورند و يا اعتقاد داشته باشند و با افراط و تفريط در اين باره با شدت برخورد مى فرمود و صراط امامت و عدالت را در حدود قرآن و سنت ترسيم و تصوير و تبيين مى فرمودند و سيره و عمل و عبادت و بندگى و مقام اولياء خدا را آن چنان كه بايست نه كم و نه زياد بازگو مى نمودند و در عرصه هاى عمل نيز ارائه مى كردند.

از يك سو اهل بيت (ع) را بهترين و زيباترين الگوى بندگى و پرستش و راهنمايان به حق ناطق و انسان‌هاى تراز و اعلم به كتاب و سنت و محل ارتباط جبرائيل امين و مهبط روح الأمين و مختلف الملائكة المقربين و وسائط فيض خداى رحمان و رحيم مى دانستند و مقام امامت و امامت جمعه و عيد را از شئون آن بزرگواران مى شناختند.

«اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا الْمَقَامَ لِخُلَفَائِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ وَ مَوَاضِعَ أُمَنَائِكَ فِي الدَّرَجَةِ الرَّفِيعَةِ الَّتِي اخْتَصَصْتَهُمْ بِهَا قَدِ ابْتَزُّوهَا».[1]

[1] . الصحيفة السجّادية ص 236.