توحيد خالص در ذات و صفات و افعال فرا مى خواند. توحيد و يكتا پرستى يگانه شعار اسلام است. اسلام با هر نوع شرك و پرستش غير خداوند مخالف است. همه فقير الى الله هستند.

«يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ».[1]

حبّ محمد و آل محمد (ص) شرك نيست. توسل به ذيل عنايات اهل بيت (ع) براى تقرب الى الله و عبوديت خداوند است. ايشان را وسيله الى الله دانستن و وسائط فيض تلقى كردن است. حاجت را از خداوند مى خواهيم، نه از اولياء. بلكه از اولياء مى خواهيم كه از خداوند بخواهند تا حاجت‌هاى ما برآورده شود و دعاهايمان مستجاب گردد. نه اينكه اولياء (ع) دعا را اجابت كنند و يا خود پاسخ‌گو باشند.

پس اولًا: پرستش و عبادت براى غير خداوند جايز نيست و حرام است.

ثانياً: اگر به آن بزرگواران توسل مى جوئيم، به اين دليل است كه اولًا ايشان اولياء خداوند و بندگان صالح و مخلص و عبادالله الاخيار هستند و ثانياً از ايشان حاجت نمى خواهيم، بلكه حاجت از خداوند است و انقطاع الى الله است، نه انقطاع به سوى اولياء. همانند صلوات بر محمد و آل محمد (ص) و يا استغفار فرشتگان بر بندگان خداوند و صلوات ما بر فرشتگان (عليهم صلوات الله)، در عين حال همه را از خداوند مى خواهيم و از خداوند مى طلبيم.

اهل بيت (ع) و مبارزه با غلوّ و خرافات‌

اهل بيت (عليهم السلام) پرچم‌داران توحيد و عبوديت و بندگى خداوند متعال مى باشند و درس علمى و عملى و انقطاع الى الله را به بشريت و مسلمانان آموخته و مى آموزند.

[1] . فاطر: 15.