در حقيقت قرآن كريم، كتاب تبيين و تفسير و توضيح توحيد است. كتاب راه‌گشاى انسانها به سمت معارف آسمانى است. كتاب معرفة الله و نفى شرك است. كتاب هدايت و انسان سازى و عدالت است.

«إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرى‌ إِثْماً عَظِيماً.»[1]

همانا خداوند شرك به خود را نمى آمرزد و غير شرك را براى هركس كه شايسته آن باشد مى آمرزد.

آنچه بيشتر در جوامع بشرى مطرح بوده و موجب انحراف از توحيد شده، توحيد در ذات اقدس احديت يا توحيد در صفات الهى نيست. بلكه چه بسا در رابطه با مظاهر توحيد و انحراف و خطاى در تطبيق و در مراتب ذيل باشد:

الف) توحيد در عبادت‌

ب) توحيد در ربوبيت‌

ج) توحيد افعالى‌

نوعاً انحرافات در رابطه با توحيد در ربوبيت، عبادت و انتساب كارها به غير از خداوند و يا جعل شريك در كارها براى خداوند متعال است كه به نام توحيد افعالى و يا توحيد در ربوبيت و عبادت شناخته مى شود.

تحريف و انحراف در تاريخ پيامبران‌

يكى از خطرات مهمى كه در تاريخ پيامبران توسط افراد جاعل و يا جاه طلب و قدرت‌طلب پديد آمده، موضوع تقديس پيامبران و يا اولياء الهى است. موضوع غلّو و ادعاهاى بى اساس در تاريخ حضرت مسيح (سلام الله عليه) و يا حضرت‌

[1] . نساء: 48.