10-
ميان من و عافيت هرگز در دنيا و آخرت جدايى ميفكن.
در
اين بخش امام ده نوع عافيت را از ذات اقدس احديتمسئلت مى نمايد كه تمامى امور دين
و دنيا و آخرت را شامل مى شود و انسان را از ديگران بى نياز و به لطف خداوند متعال
اميدوار مى كند.
در
فرازهاى بعدى، اين دعاى شريف حوزه عافيت و ابعاد نورانى و ملكى و ملكوتى و ريشه ها
و شاخه ها و ميوه و ثمرات آن مانند شجره طيبه طوبى مورد عنايت و مسئلت قرار مى
گيرد و امام (ع) با ظرافت، مخصوصاً به آن بزرگواران چراغ را برداشته و در اعماق
ضمير انسان ها تا اعماق آفاق عالم را به نظاره و جستجو و دعا و توسل و مناجات و
معاشقه و محبت و مؤانسه پرداخته و زواياى نورانى سير ارباب ولايت را براى تشنگان
وادى معرفت مى شكافد و درس معرفت ربوبى مى آموزد، به جاست تا علاقهمندان محترم به
دعاى شريف مراجعه و ابعاد نورانى آن را با بال انديشه و ايمان پى بگيرند و بر تارك
اين مفاهيم بلند و آسمانى وصول يابند. ان شاءالله.
6.
دعا، مناجات و توسل الى الله؛
يكى
از عوامل بسيار پربركت، تاثيرگذار و انسان ساز در فرهنگ اسلام و قرآن و عترت موضوع
دعا و ذكر و توسل و توجه الى الله و انس با خداوند متعال و به طور كلى توجه به
عامل معنويت، روحانيت، اخلاق و التجاء الى الله است. متاسفانه غالباً اين عامل پربركت
و با عظمت و سرنوشت ساز مورد غفلت قرار مى گيرد و بيشتر به عوامل مادى و فيزيكى و
اين جهانى توجه مى شود. دنياى مادى و به ويژه غرب سلطه گر و اسير منافع و مطامع
مادى نيز چنين تبليغ و القا