مقدّمه مؤلف‌

حضرت امام على بن الحسين زين العابدين و سيد الساجدين (ع) در سخت ترين و حساس ترين شرائط تاريخ اسلام به مدت قريب 40 سال پرچم پر افتخار مكتب شيعه و امامت و ولايت را به دوش گرفتند و توانستند اين مكتب انسان ساز و حيات بخش را از لابلاى پيچ و خم تاريخ نيمه دوم قرن اول و پس از حادثه عاشورا با صلابت و سلامت به ساحل نجات برسانند و پايه هاى آن را استحكام بخشند و راه براى فرزندان برومندشان و امامانِ پس از خودشان هموار سازند.

جهاد بيش از سه دهه امام سجاد (ع) از آن بزرگوار، چهره اى بى بديل و ماندگار و با ابعادى بسيار ظريف و آگاه و بيدار و بيدارگر و احياگر مكتب و آرمان‌هاى علوى و فاطمى و حسينى و زينبى ساخته است و در حقيقت در مرحله سوم از شكل‌گيرى تاريخ و انديشه تشيع پس از رسول اكرم (ص) و اميرالمومنين (ع) و پس از عاشورا و كربلا به عهده آن امام همام و بزرگوار گذارده شده است.

يكى از حساس‌ترين موضوعات آن دوره پيش‌گيرى و مبارزه با افراط و تفريط در امر امامت و ترسيم مسير صحيح امامت توسط آن بزرگوار بوده است.

امام سجّاد (ع) ضمن هدايت كشتى با عظمت مكتب و پاسخ به شبهات تلاش كرد تا با هر نوع انحراف و ادعاى غلط و ساختگى و تعصبات جاهلى و غرور و غلو و بزرگ‌نمايى بي‌جا و يا قصور در شناخت آن عزيزان راه صحيح را ترسيم نموده و انحرافات را گوشزد نمايد.