امام سجّاد (ع) پرچم دار احياى اسلام و ارزش هاى عميق و اصيل اسلامى‌

امام (ع) از تمامى ظرفيت‌ها براى تحقق اين منظور و تبيين اسلام اصيل و معارف عميق قرآنى استفاده فرمود و در عرصه ها و حوزه هاى علم و عمل و فقه اكبر و فقه اصغر و جهاد و اجتهاد نظرى و عملى به بيان حقايق و معارف اسلامى پرداخت و حتى از زبان دعا و زيارت و مناجات و توسّل و گريه و عبادت و مانند آن براى بيان اين حقيقت، بهترين و زيباترين استفاده‌ها كرد.

بدون ترديد، موضوع، دو نوع اسلام است؛ اسلام محمدى (ص) و علوى (ع) در برابر اسلام اموى و سفيانى و مروانى.

از يك طرف، اسلام آزادى و آزادگى و كرامت، اسلام آگاهى و معرفت و عزّت نفس، اسلام جهاد و اجتهاد و فقاهت، اسلام اخلاق و مدارا و رفق، اسلام محبت و عدالت و خدمت، اسلام رحمت و لطف و عشق، اسلام امر به معروف و نهى از منكر، اسلام عقلانيت و تقوى و حكمت و از طرف ديگر و در نقطه مقابل، اسلام استبداد و خود بزرگ بينى و اجتهاد به رأى و اغواى مردم، اسلام زمامداران خود سر و مغرور كه خود را اصل مى دانند و به‌جاى خدا و مردم تصميم مى گيرند و بر دل اعتقاد دارند كه‌ «أنا ربكم الأعلى»، «اليوم من استعلى»، «أنا خير منهم» و .... اسلام زور گويان و پوستين وارونه پوشان كه از اسلام براى اهداف شيطانى و نفسانى خود ارتزاق مى كنند. آنان كه از خشونت و تهديد و ارعاب و غارت اموال عمومى پروا ندارند و در محفل ايشان پروا پيشگى و تقوا خريدارى ندارد و پاكان و نيكان در بندند و آلودگان و تبهكاران آزادند و يا بر مسندند، اراذل جاى افاضل را گرفته و حق و باطل مخدوش و ممزوج مى شود.

آرى! اسلام اموى و سفيانى، اسلام حجّاج بن يوسف و عبدالملك مروان، اسلام آزمندان و حريصان قدرت طلب و ثروت اندوز بجاى اسلام راستين.