سوگند ياد مى كنم به خدا، اى بنى اميه به زودى خواهيد ديد كه اين دنيا و زمامداريش در دست كسانى غير از شما و در خانه ى دشمنتان خواهد بود. آگاه باشيد، بينا ترين چشم ها چشمى است كه نگاهش در خير نفوذ كند. آگاه باشيد شيواترين گوش ها گوشى است كه تذكر را بشنود و آن را بپذيرد».[1]

رسالت تاريخى امام سجاد (ع)

امام سجّاد (ع) در چنين فضائى پرچم امامت و ولايت را بدوش گرفته و بايد حقوق اهل البيت (ع) و امت اسلامى و اسلام را احيا كند؛ در حاليكه بنى اميه، مست باده غرور و قدرت و شهوت بودند و امام (ع) در بند اسارت، بايد نور فروزان حق را در فضاى خفقان حاكمان جبار متجلى سازد.

امام سجاد (ع) براى مدت 34 تا 35 سال و تا دهه اخير پايان قرن اوّل هجرى قمرى، بايد رسالت تاريخى و تاريخ ساز خود را انجام دهد و مانند جدّ بزرگوارش امير المؤمنين (ع) چشم فتنه را در آورد[2]، فتنه بنى اميه را افشا كند[3]؛ عوامل آشكار و پنهان فتنه ها و توطئه ها را برملا نمايد و جهان اسلام را بيدار و ماهيت پليد اموى را استيضاح كند و مانع شود كه دستگاه هاى تبليغاتى و خود فروخته و آخوندهاى دربار بنى اميه و عناصرى كه نان را به نرخ روز مى خورند مسائل را مقلوب كنند[4]. او بايد ماهيت دشمنان اسلام را افشا و خطرات آنها را گوشزد و لباس حيله و ريا را پاره نمايد. بايد دست طمع‌كاران و شيادان را قطع و

[1] . همان، خطبه 105.

[2] . همان، خطبه 93.

« فَإِنِّي فَقَأْتُ عَيْنَ الْفِتْنَةِ».

[3] . همان.

« تَرِدُ عَلَيْكُمْ فِتْنَتُهُمْ‌[ شَوْهاً] شَوْهَاء».

[4] . عبدالواحد بن محمد تميمى آمدى، غرر الحكم و درر الكلم، ص 421.