خواستند براى امتشان سختى پيش نيايد.

البانى و شعيب ارنؤوط سند اين حديث را به شرط شيخين صحيح دانسته‌اند.

البته اين حديث به اين معنا را مسلم و ديگران نيز از طريق سعيد بن جبير از ابن عباس روايت كرده‌اند و مسلم هفت حديث در اين موضوع در صحيحش روايت كرده و همچنين از جابر، ابوهريره، ابن عمر و ابن مسعود نيز جمع بين دو نماز در حضر و بدون هيچ عذرى وارد شده است. البته بايد دقت داشته باشيم كه تمام صحاح جز ابن ماجه و همچنين مالك در موطأ و شافعى در «الام» به اين معنا حديث روايت كرده‌اند كه ديگر نياز به ذكر آن‌ها نيست.

24. پنهان نمودن متهم بودن ابوهريره‌

عن عائشة أنها قالت: ألا يعجبك أبوهريره جاء فجلس إلى جانب حجرتي يحدث عن رسول الله صلى الله عليه و آله يسمعني ذلك وكنت أسبح فقام قبل أن أقضي سبحتي ولو أدركته لرددت عليه إن رسول الله صلى الله عليه و آله لم يكن يسرد الحديث كسردكم؛[1] ام‌المؤمنين عائشه مى‌گويد: آيا تعجب نمى‌كنى از ابوهريره كه آمد و كنار حجره (منزل) من نشست و شروع كرد به نقل حديث از پيامبر صلى الله عليه و آله و صدايش را بلند مى‌كرد كه من بشنوم و من مشغول نماز بودم و قبل از اين‌كه نمازم را تمام كنم بلند شد و رفت، و اگر او را درك مى‌كردم قطعاً پاسخش را مى‌دادم كه همانا پيامبر صلى الله عليه و آله مانند شما زياد حديث بازگو نمى‌كرد.

محدثين اين حديث را بدون تحريف همين‌گونه با تصريح به اسم ابوهريره روايت‌

[1] . صحيح مسلم، كتاب فضائل الصحابة، باب من فضائل ابوهريره، ج 4، ص 1940، ح 2493؛ مسند احمد، ج 6، ص 118، ح 24909 و 25279، وديگران.