3. فتح مكه، 4. جنگ حنين، 5. عام اوطاس، 6. جنگ تبوك، 7. حجة الوداع.[1] و جالب است كه براى تمام اين هفت مورد در كتب روايى و تفاسير مكتب اهل سنت احاديث صحيح وارد شده است و خود افراد مذكور نيز به ثابت بودن آن تصريح كرده‌اند. يعنى اين مقدار با اسلام بازى شده وجعل حديث صورت گرفته است. ابن حجر و ديگران بنابر حديث سبره گفته‌اند: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله متعه را در فتح مكه براى دائم حرام گردانيد وحال آن‌كه باز احاديث صحيح دارند كه پس از فتح مكه در اوطاس و حنين وحجة الوداع حضرت به انجام متعه امر فرموده‌اند وصحابه در غزوه تبوك نيز متعه نمودند. وچنان‌كه گذشت بخارى نسخ و تحريم را روز خيبر دانسته و حكم كرده بود. خلاصه با اين‌گونه تناقضات براى حق‌جويان خيلى روشن كرده‌اند كه اين اخبار همه جعلى هستند.

متعه حكم قرآنى است‌

اما نكته آخر ومهم ديگر اين است كه نكاح متعه يك امر قرآنى بوده و در قرآن وارد شده است. قرطبى مى‌گويد:

وقال الجمهور: المراد نكاح المتعة الذي كان في صدر الاسلام؛ جمهور گفته‌اند كه مراد از آيه‌اى 24 سوره نساء همان نكاح متعه است كه در صدر اسلام بود. (تفسير قرطبى، ج 5، ص 130.)

با اين اعتراف و تصريح قرطبى ديگر نياز نيست كه نظرات ذكر شود، ولى با اختصار اشاره مى‌كنيم كه ابن عباس گفته است: والله اين آيه‌ (فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً، نساء 24) در مورد نكاح متعه نازل شده است.[2] حاكم و ذهبى سند اين خبر را به شرط مسلم صحيح دانسته‌اند.

[1] . المجموع نووى، ج 16، ص 254؛ فتح البارى، ج 9، 139 الى 141؛ سبل السلام صنعانى، ج 3، ص 125؛ نيل الاوطار شوكانى، ج 6، ص 272.

[2] . تفسيرطبرى، ج 5، ص 18، با سه سند؛ المستدرك على الصحيحين، ج 2، ص 334، ح 3192.