اميرالمؤمنين عليه السلام به خصوص امروزه وهابيت به راحتى بين خود، آن حضرت را به خاطر اين سخن به گفتن سخن ناحق و دور از واقع متهم مى‌كردند.

6. چنان‌كه در مورد ربذه ابوذر ذكر شد، وقتى ابوذر در ربذه از دنيا رفت اميرالمؤمنين عليه السلام و عبدالرحمن بن عوف در مورد فعل عثمان صحبت كردند و اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: اين عمل توست (زيرا تو عثمان را به كرسى خلافت نشاندى). عبدالرحمن گفت: هر وقت خواستى شمشيرت را بگير و من نيز شمشيرم را (عليه عثمان) به دست مى‌گيرم، همانا عثمان با عهدى كه به من داده بود مخالفت نمود.[1] رجال اين سند همه ثقه‌اند جز واقدى كه مورد خلاف است و مى‌توان در چنين مقام به صحت اين سند حكم نمود.

از اخبارى كه ذكر شد ثابت مى‌شود اين خبرى را كه بخارى روايت كرده است از جعليات نواصب است و بخارى نيز متأسفانه ملاحظه مى‌كنيد كه هر جا نواصب سخنى دارند كه از جايگاه اميرالمؤمنين عليه السلام نقص مى‌كند، آن را عقيده خود قرار داده است.

عذاب شدن گذشتگان به خاطر گريه زنده‌ها و تناقض ديگر بخارى‌

امام بخارى چنين حديثى روايت كرده است:

لما أصيب عمر جعل صهيب يقول: وا أخاه فقال عمر: أما علمت أن النبي صلى الله عليه و آله قال: إن الميت ليعذب ببكاء الحي؛[2] وقتى عمر بن خطاب ضربت خورد صهيب شروع كرد به گفتن، وا اخاه. عمر گفت: مگر نمى‌دانى كه همانا پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: همانا مرده حتماً به خاطر گريه‌اى زنده (بر وى) عذاب مى‌شود.

اولًا بايد دقت داشته باشيم كه امام بخارى در همين باب قبل از اين حديث دو حديث روايت كرده است كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله براى نوه ودختر خود پس از مرگ آن‌ها

[1] . انساب الاشراف بلاذرى، ج 6، ص 171.

[2] . صحيح بخارى، كتاب الجنائز، باب قول النبي صلى الله عليه و آله: يعذب الميت ببعض بكاء اهله عليه، ج 1، ص 433، ح 1290 و 1291 و 1292.