قاعده جهت توجيه تناقضات‌

در اين‌جا لازم است اشاره شود كه اهل سنت در علم اصول قاعده‌اى را مطرح كرده و گفته‌اند: اگر قول و فعل (رسول خدا صلى الله عليه و آله) در يك موضوع بر خلاف هم باشد، قول آن حضرت بر فعلشان مقدم است. يعنى در واقع چنين عمل متناقض از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله صادر شده است و به اين نوع حل مشكل كرده‌اند و البته اين قاعده را در مورد صحابه و تابعين و محدثين و فقها نيز جارى كرده‌اند، و حال آن‌كه چنين نظريه را قرآن كريم رد مى‌كند و با مذمت كسانى كه سخنى را مى‌گويند كه به آن عمل نمى‌كنند مى‌فرمايد:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ؛ راى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! چرا سخنى مى‌گوييد كه عمل نمى‌كنيد؟ نزد خدا بسيار موجب خشم است كه سخنى بگوييد كه به آن عمل نمى‌كنيد»[1]

در آيه‌اى ديگر مى‌فرمايد:

وَ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ ما لا يَفْعَلُونَ؛[2] وسخنانى مى‌گويند كه [به آن‌] عمل نمى‌كنند؟

بنابر اين، چنين قاعده از نظر قرآن مردود و بى‌اساس است و پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله هرگز بر خلاف قول خود عمل نكرده‌اند، بلكه برخى، سخنان و يا عمل پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله را غلط برداشت كرده‌اند و برخى نيز دروغ‌هايى را به آن حضرت نسبت داده‌اند.

نسبت سب به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و تناقض ديگر

عن أبي هريرة: أنه سمع النبي صلى الله عليه و آله يقول: اللهم فأيما مؤمن سببته فاجعل ذلك له قربة إليك يوم القيامة؛[3] ابوهريره از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله شنيده است كه مى‌فرموده‌اند:

[1] . صف 2 و 3.

[2] . شعراء، 226.

[3] . صحيح بخارى، كتاب الدعوات، باب: قول النبي صلى الله عليه و آله: من آذيته فاجعله له زكاة وزحمة، ج 5، ص 2339، ح 6361؛ صحيح مسلم، كتاب البر والصلة والآداب، باب من لعنه النبي صلى الله عليه و آله او سبه او دعا عليه وليس هوأهلا لذلك، ج 4، ص 2007، ح 2601.