گواهى مى‌دهد.

2. سكوت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و حضرت فاطمه عليها السلام و بلكه تأييد عمل اميرالمؤمنين عليه السلام از جانب پيامبر اكرم عليه السلام نيز بهترين دليل به كذب بودن داستان ساخته و پرداخته‌اى خواستگارى اميرالمؤمنين عليه السلام از دختر ابوجهل است.

در آخر بايد به نقش زهرى نيز در مورد اين خبر اشاره كنيم كه زهرى اين خبر را به امام سجاد عليه السلام نسبت داده است. از متن گفت و گويى كه زهرى شنيدن آن را از امام سجاد عليه السلام بازگو كرده خود به بى‌اساسى آن دلالت مى‌كند؛ زيرا هيچ مناسبتى بين موضوعى كه مسور در مورد آن با امام سجاد سخن به ميان آورده با مطرح كردن اين خبر وجود ندارد.[1] ولى گذشته از اين زهرى گاه مى‌گويد: على بن حسين به من خبر داد و گاه مى‌گويد: مرا حديث كرد و گاه مى‌گويد: فردى از على بن حسين به من خبر داد[2] و گاه از امام سجاد اين خبر را معنعن نقل كرده است.[3] همچنين مگر اين خبر چه پيامى داشته است كه امام سجاد عليه السلام آن را به فردى كه با تمام وجود، عمر خود را صرف نوكرى بنى اميه كرده و اميرالمؤمنين عليه السلام را دشنام مى‌داده است، بازگو كنند!.

ابوبكر و امامت نماز

كُنَّا عِنْدَ عَائِشَةَ فَذَكَرْنَا الْمُوَاظَبَةَ عَلَى الصَّلَاةِ وَالتَّعْظِيمَ لَهَا، قَالَتْ لَمَّا مَرِضَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله مَرَضَهُ الَّذِى مَاتَ فِيهِ، فَحَضَرَتِ الصَّلَاةُ فَأُذِّنَ، فَقَالَ «مُرُوا أَبَا بَكْرٍ فَلْيُصَلِّ بِالنَّاسِ.» فَقِيلَ لَهُ إِنَّ أَبَا بَكْرٍ رَجُلٌ أَسِيفٌ، إِذَا قَامَ فِى مَقَامِكَ لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يُصَلِّىَ بِالنَّاسِ، وَأَعَادَ فَأَعَادُوا لَهُ، فَأَعَادَ الثَّالِثَةَ فَقَالَ «إِنَّكُنَّ صَوَاحِبُ يُوسُفَ، مُرُوا أَبَا بَكْرٍ فَلْيُصَلِّ بِالنَّاسِ». فَخَرَجَ أَبُوبَكْرٍ فَصَلَّى، فَوَجَدَ النَّبِىُّ صلى الله عليه و آله مِنْ نَفْسِهِ خِفَّةً، فَخَرَجَ يُهَادَى بَيْنَ رَجُلَيْنِ كَأَنِّى أَنْظُرُ رِجْلَيْهِ تَخُطَّانِ مِنَ الْوَجَعِ،

[1] . صحيح بخارى، كتاب فرض الخمس، باب: ما ذكر من درع النبي صلى الله عليه و آله، ح 3110.

[2] . مسند الشاميين طبرانى، ج 4، ص 163، ح 3006.

[3] . صحيح ابن حبان، ج 15، ص 521؛ مشكل الآثار طحاوى، ج 11، ص 148، ح 4360.