ابوحاتم او را مجهول دانسته است و ذهبى مى‌گويد: كسى را غير از بخارى نمى‌دانم كه از او حديث روايت كرده باشد.[1]

محمد بن زياد بن عبيدالله بصرى‌

امام بخارى چهار حديث از او روايت كرده است.

ابن منده او را تضعيف كرده و ابن حبان در ثقاتش گفته است: ربما أخطأ.[2] كسى او را توثيق نكرده است.

محمد بن طلحة اليامى‌

امام بخارى پنج حديث از او روايت كرده است.

ابن معين هميشه مى‌گفت: از حديث سه نفر بايد پرهيز شود: محمد بن طلحه وايوب بن عتبه وفليح. نسائى گفته است: او قوى نيست و ابن معين او را تضعيف كرده است، ابوداود و ابن حبان گفته‌اند: كان يخطأ و ابن سعد او را داراى احاديث منكر دانسته است. عفان مى‌گويد: محمد بن طلحه از پدرش حديث روايت مى‌كرد و مردم گويا او را تكذيب مى‌كردند؛ زيرا پدرش قديم الموت بود، ولى كسى جرأت نداشت به او بگويد كه تو دروغ مى‌گويى.[3] نسائى وعقيلى او را در ضعفا وارد كرده‌اند.[4]

محمد بن فليح‌

امام بخارى هفده حديث از او روايت كرده است.

[1] . ميزان الاعتدال، ج 3، ص 527، رقم 7438.

[2] . تهذيب التهذيب، ج 9، ص 148، رقم 250؛ ميزان الاعتدال، ج 3، ص 551، رقم 7545.

[3] . تهذيب التهذيب، ج 9، ص 212، رقم 381.

[4] . الضعفاء والمتروكين، ص 234، رقم 541؛ الضعفاء الكبير، ج 4، ص 85، رقم 1641.