او در آن روايات مى‌گويد: سمعت النبي ....[1] با وجود اين‌كه بسر مى‌گويد: «سمعت النبى» ولى اهل سنت آن‌را از نسبت‌هاى اهل شام دانسته و در صحابه بودن او تشكيك وارد كرده‌اند و او را در كتب ضعفاء خويش وارد كرده و مذمت كرده‌اند.[2] و از اين روش ثابت مى‌شود كه محدثان اهل سنت اهل شام را گرچه در كتبشان ثقه معرفى كرده‌اند، متهم دانسته يقين دارند كه آن‌ها اين خبر را جعل كرده‌اند بنابر اين با وجود صحت سند به آن عمل نكرده و عملا رد كرده‌اند حال آن‌كه آن دو حديث وى، يكى اخلاقى و ديگرى فقهى است. در حديث مورد بحث ما نيز اين حقيقت حاكم و روشن است؛ زيرا اين حديث را تنها مدلسان و ضعفاى اهل شام روايت كرده‌اند و هشام بن عمار را احمد متهم به جهمى بودن كرده و جهمى‌ها را بخارى بدتر از يهود و نصارى دانسته و اهل سنت تكفير نيز كرده‌اند. با اين بيان روشن مى‌شود اين حديث حتى با شرط خود بخارى نيز صحيح نخواهد بود چه رسد بر اين‌كه با واقعيت‌هاى مسلم و متواتر مخالف نيز است.

عبدالله بن عبيدة بن نشيط

امام بخارى دو حديث از او روايت كرده است.

احمد گفته است: نمى‌توان به موسى وبرادرش خود را مشغول كرد. ابن معين گفته است: او برادر موسى است و غير برادرش از او حديث روايت نكرده است و آن دو ضعيف‌اند. و باز گفته است: او هيچ ارزشى ندارد. و ابن عدى گفته است: ضعف از حديثش پيداست. ابن حبان او را منكر الحديث دانسته و گفته است: غير از برادرش موسى كسى از او حديث روايت نكرده است وموسى ارزش ندارد، ولى نمى‌دانم بلاء از

[1] . سنن ترمذى، ج 3، ص 5؛ سنن ابى‌داود، ج 2، ص 340، ح 4408.

[2] . الكامل فى ضعفاء الرجال، ج 2، ص 5؛ ميزان الاعتدال، ج 1، ص 309، رقم 1168.