7. در بعض نقل مى‌گويد: جان و اختيار ما در دست خداست.[1] در نقل ديگر مى‌گويد: جان و اختيار ما نزد خداست.[2]

اين اختلافات متن حديثى است كه راوى آن‌ها تنها زهرى است و در كتاب‌هايى كه در پاورقى متن حديث ذكر كرديم، اين اختلافات موجود است. اگر شما به شرح حال بخارى در كتاب‌ها مراجعه كنيد، به گونه‌اى او را وصف كرده‌اند كه اگر اين حديث در حق او باشد با توجه به اوصاف مذكور در مورد او، نمى‌تواند كه او چنين باشد، ولى امام بخارى چنين صفتى را برازنده سرور زنان عالم و بهشت و اميرالمؤمنين عليهما السلام ديده كه بهشت مشتاق آن حضرت است. اين‌گونه اكاذيب را هم جايگاه اهل بيت عليهم السلام و هم سيره عملى آن‌ها به افسانه بودن و از جعليات نواصب بودنش گواهى مى‌دهد.

حديث ديگر زهرى در علم خليفه دوم‌

ابن شهاب عن حمزة بن عبد الله بن عمر أن ابن عمر قال: سمعت رسول الله صلى الله عليه و آله قال:

بينا أنا نائم أتيت بقدح لبن فشربت حتى إنى لأرى الريح يخرج فى أظفارى ثم أعطيت فضلى عمر بن الخطاب. قالوا: فما اولته يا رسول الله؟ قال: العلم؛[3]

ابن عمر از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله شنيده است كه فرموده‌اند: در حالى كه خواب بودم ظرف شيرى به من داده شد، پس از آن نوشيدم در حالى كه ديدم از ناخن‌هايم بو خارج مى‌شد. سپس باقى‌مانده شير را به عمر دادم. سؤال شد كه اين خواب را به چه تأويل نموديد؟ فرمودند: به علم.

1. اين حديث نيز تنها از زهرى روايت شده است.

[1] . صحيح بخارى؛ مسند احمد، ج 1، ص 91، ح 705 وديگران.

[2] . ادب المفرد بخارى، ص 205، ح 955.

[3] . صحيح بخارى، كتاب العلم، باب: فضل العلم، ج 1، ص 43، ح 82 و 3681 و 7006 و 7007 و 7027 و 7032؛ كتاب فضائل الصحابه، باب: فضائل عمر، صحيح مسلم، ج 4، ص 1859، ح 2391.