دشمنى زهرى نسبت اميرالمؤمنين عليه السلام و اوج نوكرى او به سلاطين جور خواهد بود كه او بنى اميه و يزيد را از خلفاى اسلام مى‌داند، ولى اميرالمؤمنين عليه السلام را خليفه نمى‌داند.

2. معمر مى‌گويد: به زهرى گفتم: چرا از على بن حسين زياد حديث روايت نمى‌كنى؟ گفت: من زياد با او همنشينى مى‌كردم، ولى او قليل الحديث بود.[1]

ابن عيينه از زهرى نقل كرده كه گفته است: من كسى را فقيه‌تر از على بن حسين نديدم، ولى او قليل الحديث بود.[2]

حال آن‌كه ابن سعد مى‌گويد: (محدثين) گفته‌اند: على بن حسين ثقه مأمون و كثير الحديث بود.[3] پس زهرى دروغ گفته است.

دروغ‌هاى ديگر زهرى ضمن آشنايى با روايات او ذكر خواهد شد.

اسلام و مذمت نوكرى سلاطين‌

در مذمت سلاطين جور احاديث فراوان است و ما گوشه‌اى از آن را در شرح حال ابوهريره ذكر كرديم كه در برخى آن‌ها به مذمت بنى اميه تصريح شده است. اين‌جا اكنون به برخى آيات و روايات ديگر در مذمت همكارى با سلاطين اشاره مى‌كنيم.

خداوند متعال به مسلمين مى‌فرمايد: «و بر ظالمان تكيه ننماييد، كه موجب مى‌شود آتش شما را فرا گيرد.»[4] مفسرين اهل سنت نيز از اين آيه مذموم بودن تمايل به سلاطين را استفاده كرده و اخبار در مورد آن از صحابه و تابعين نقل كرده‌اند. و اين آيه‌اى شريفه به طريق اولى شامل زهرى مى‌شود.

[1] . تاريخ ابن عساكر، ج 41، ص 376.

[2] . سير اعلام النبلاء، ج 4، ص 389؛ تهذيب التهذيب، ج 7، ص 269، رقم 521.

[3] . طبقات الكبرى، ج 5، ص 222؛ سير اعلام النبلاء، ج 4، ص 378؛ تهذيب التهذيب، ج 7، ص 269، رقم 521.

[4] . سوره هود، 113.