زهرى و كتابت حديث‌

زهرى مى‌گويد: كنا نكره الكتاب، حتى أكرهنا عليه الامراء، فرأيت أن لا أمنعه مسلما؛[1] از نوشتن (سنت و حديث) كراهت داشتيم تا اين‌كه امرا ما را به آن اجبار كردند پس تصميم گرفتم مسلمى را از آن منع نكنم.

اخبار نقل كرده‌اند كه زهرى و صالح بن كيسان طلب علم مى‌كردند و زهرى ابن كيسان را به نوشتن سنن فرا خواند. پس هر چه از پيامبر صلى الله عليه و آله رسيد آن را نوشتند. سپس ابن شهاب گفت: بيا هر چه از صحابه رسيده را نيز بنويسيم. من گفتم: نه، آن سنت نيست و او گفت: سنت است. پس زهرى نوشت و من ننوشتم و او موفق شد و من ضايع شدم.[2] در برابر اين خبر باز اخبار وارد شده كه مى‌گويند:

زهرى كتابى نداشت، جز كتاب در مورد انساب قومش.[3] در برخى اخبار وارد شده كه از زهرى خواستند كتب خود را برايشان بياورد او گفت: من كتابى جز در مورد انساب قومم و شعر ندارم.[4]

يونس بن يزيد مى‌گويد: به زهرى گفتم: كتاب‌هايت را به نزد من بياور. پس كتاب‌هايى را به نزد من آورد كه در آن‌ها شعر بود.[5]

عبيدالله بن عمر مى‌گويد: نوشته‌اى را به زهرى دادم و او گفت: اين را از من روايت كن.[6]

[1] . سنن دارمى، ج 1، ص 110؛ المعرفة والتاريخ فسوى، ج 1، ص 633؛ سير اعلام النبلاء، ج 5، ص 334.

[2] . مصنف عبدالرزاق، ج 11، ح 20487؛ المعرفة والتاريخ فسوى، ج 1، ص 641؛ سير اعلام النبلاء، ج 5 شرح حال زهرى.

[3] . المعرفة والتاريخ، ج 1، ص 641؛ تاريخ ابن عساكر، ج 55، 331؛ سير اعلام النبلاء، ج 5، ص 333.

[4] . تاريخ ابن عساكر، ج 55، ص 331.

[5] . جامع البيان العلم ابن عبدالبر، ج 1، ص 361، ح 344.

[6] . سير اعلام النبلاء ذهبى، ج 5، ص 338؛