بكن ....[1] ابن حجر و ذهبى در شرح حال حمزه در كتاب «سير اعلام النبلاء» و «الاصابه» عزيز گشتن اسلام با مسلمان شدن او و به ملازمت او در نصرت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله بعد از آن، تصريح كرده‌اند.

ثالثا: در سيره عمر بن خطاب عكس اين خبر ديده مى‌شود؛ زيرا از كتب مكتب اهل سنت استفاده مى‌شود كه خليفه دوم در واقع نسبت به مسلمين سخت‌گير و در برابر غير مسلمين چنين صفتى نداشته است كه چند نمونه براى اين دو واقعيت تلخ، ذكر مى‌كنيم:

1. فرار از جنگ احد

ام‌المؤمنين عايشه مى‌گويد: ابوبكر پيوسته وقتى روز احد را ياد مى‌كرد، مى‌گفت: آن روز همه‌اش براى طلحه بود. سپس شروع مى‌كرد به نقل كردن ومى‌گفت: پس از فرار مردم در احد، من اول كسى بودم كه به سوى پيامبر صلى الله عليه و آله برگشتم.[2] حاكم سه سند اين خبر را صحيح دانسته است. اين قرينه بر آن است كه خليفه دوم نيز جزء آن‌ها بوده است.

انس بن نضر خود را به عمر و طلحه در بين مردانى از مهاجر و انصار رسانيد و گفت: چرا نشسته‌ايد؟ گفتند: پيامبر صلى الله عليه و آله كشته شد. گفت: حيات پس از پيامبر صلى الله عليه و آله را چه مى‌كنيد؟ برخيزيد پس شما نيز به خاطر آنچه پيامبر صلى الله عليه و آله براى آن جان داد، بميريد. سپس همگى به ميدان جنگ برگشتند.[3]

[1] . تاريخ طبرى، ج 2، ص 72؛ سير ابن هشام، ج 1، ص 312؛ البدايه والنهايه، ج 3، ص 45.

[2] . الجهاد ابن مبارك، ص 106، ح 91؛ مسند طيالسى، ص 3، ح 6؛ طبقات الكبرى، ج 3، ص 155؛ المستدرك على الصحيحين، ج 3، ص 29، ح 4315 و 5159 و 5610؛ فتح البارى، ج 7، ص 278 وديگران.

[3] . سيره ابن هشام، ج 4، ص 31؛ سيره ابن اسحاق، ج 1، ص 301، سيره ابن حبان، ج 1، ص 218؛ تاريخ طبرى، ج 2، ص 66؛ تاريخ الاسلام، ج 1، ص 210.