مبادرت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به نافله‌ى پس از عصر

در اين مورد ابتدا به روايات «صحيح بخارى» اشاره مى‌كنيم تا تناقضات او روشن گردد و سپس به برخى اخبار صحيح ديگر.

1. سمع أيمن عائشة قالت: والذى ذهب به ما تركهما حتى لقى الله و ما لقى الله تعالى حتى ثقل عن الصلاة وكان يصلى كثيرا من صلاته قاعدا تعنى الركعتين بعد العصر. وكان النبى صلى الله عليه و آله يصليهما ولا يصليهما فى المسجد مخافة أن يثقل على أمته وكان يحب ما يخفف عنهم؛[1] عائشه مى‌گويد: سوگند به ذاتى كه جان پيامبر صلى الله عليه و آله را قبض نمود، همانا آن حضرت دو ركعت نماز پس از عصر را تا لحظه ملاقاتش با خداوند متعال ترك ننمود. پيامبر صلى الله عليه و آله آن دو ركعت را هميشه مى‌خواند، ولى آن را در مسجد نمى‌خواند از خوف اين‌كه براى امتش سخت شود و هميشه دوست داشتند كه براى آن‌ها سبوك نمايد.

در اين حديث ام‌المؤمنين عائشه سوگند مى‌خورد كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله دو ركعت نافله‌اى بعد از عصر را تا دم مرگ ترك نكرده‌اند. چگونه ممكن است هر دوى اين حديث صحيح باشد كه بخارى آن دو را به عنوان حديث صحيح ذكر كرده است؟ و اين نيز تناقض آشكار بخارى در صحيحش است.

2. رأيت الأسود ومسروقا شهدا على عائشة قالت: ما كان النبي صلى الله عليه و آله يأتيني في يوم بعد العصر إلا صلى ركعتين؛[2] اسود و مسروق شهادت داده‌اند بر اين‌كه‌

[1] . صحيح بخارى، كتاب مواقيت الصلاة، باب: ما يصلى بعد العصر من الفوائت ونحوها، ج 1، ص 213، ح 590.

[2] . صحيح بخارى، كتاب مواقيت الصلاة، باب: ما يصلى بعد العصر من الفوائت ونحوها، ج 1، ص 214، ح 593.