نام کتاب : ابن تيميه امام سلفى ها نویسنده : قاسم اف، الياس جلد : 1 صفحه : 495
پيروان
مذاهب چهارگانه به جز كسانى كه مقلد غالىهاى حنبلى و ابن تيميه و ابن قييم باشند.
و اين نظريه، اكثر امت اسلام را از اسلام خارج مىكند». (ص 102.)[1]
24.
شيخ مىگويد: «مذهب و عقيده ابن فارض، ابن عربى و عامه مردم انكار خداست كه شمار
آنها را جز خدا كسى نمىتواند حساب كند».[2]
و اين در حالى است كه در جايى گفته است: «هر كه بگويد كه من ابن فارض و ابن عربى
را كافر دانستهام بهتان بزرگ بر من بسته است». باز گفته است: «من حتى كسى را كه
بت مىپرستد كافر نمىگويم.»[3]
25.
شيخ مىگويد: «بسيارى از اهل اين زمان غير از حبل، يغوس، فعوق، نصر، لات، منات و
عزى خداى ديگرى را نمىشناسند».[4] (ص 103).
26.
شيخ مىگويد: «شرك مشركان زمان پيامبر ناچيزتر از شرك بسيارى از مردم در زمان حاضر
است».[5] آنگاه
مىگويد: «اگر اين را دانستى و نيز داستنى كه اكثر مردم امروز در چه وضعى هستند
خواهى دانست كه آنها (مسلمانان زمان ابن
[1] . ظاهر اين است كه منظور از معطله اين جا هر كسى
است كه معتقد به جسم نبودند خداوند است. چون وهابىها چنان كه گذشت خداوند متعال
را داراى دست و پا و ... دانسته و در بالاى عرش نشسته مىدانند كه اكثر قريب به
اتفاق امت اسلامى با اين نظريه مخالفاند. و ابن عبد الوهاب با اين سخنش همه امت
اسلامى را بدتر از مشركان معرفى كرده است.