محلى، به عنوان يك الگوى تخصيص كار بازارگراى در حال رشد، عوارض نامطلوب زيادى به همراه داشته است كه از آن جمله مى‌توان اعمال بى‌عتدالتى‌هاى اجتماعى براساس منطقه جغرافيايى و بهره‌بردارى كم‌بازده از منابع مناسب موجود در سطح ملى را نام برد. ولى همانگونه كه از كاهش تدريجى ولى مستمر تبعيضات اعمال‌شده بر نيروى كار محلى در برخى مناطق پيشرفته نظير «سونان» برمى‌ايد، بازارهاى كار محلى و اعمال محروميت و تبعيض عليه آنها نتوانسته است راه را براى تحول آرام و منظم اقتصاد بازارى هموار سازد. تبعيضاتى كه در الگوى آمرانه دولتى تخصيص كار اعمال مى‌شود، به مراتب ناعادلانه‌تر و حتى غيراخلاقى است. اما «هوكو» و ديگر ابزارهايى كه ثبات كلى ساختار سازمانى داخلى چين را حفظ كرده‌اند، از اين طريق توانسته‌اند مشروعيت و فرصت لازم را براى وقوع تغيير و تحولات بنيادى فراهم كنند.

ورود اژدها به شبكه‌ها

مطالعه حاضر در باب نهادها و تغييرات نهادى در چنين كه با استفاده از بررسى الگوهاى تخصيص كار صورت گرفته است اين باور را تأييد مى‌كند كه چين دستخوش چنان تحولاتى شده است كه اينكه لحظه به لحظه از موقعيت تاريخى ديرين و باشكوه خود، به عنوان «مركز ثقل» با ثبات اما راكد و ساكن جهان، بيشتر فاصله مى‌گيرد.

على رغم اين همه اتفاقات عجيب و غريب، همان‌گونه كه از الگوهاى كنونى تخصيص كار چين و تغييرات حاصل در آنها برمى‌آيد، به نظر مى‌رسد چين در مسير برگشت‌ناپذيرى كه براى نيل به نوگرايى در پيش گرفته است وارد شبكه‌اى دوجانبه شده باشد. از بعد داخلى، اژدهاى دولت چين وارد شبكه اقتصاد بازار شده است. اما از بعد خارجى، اژدهاى چين وارد شبكه‌اى از نظام ملت- دولت موجود شده است كه بر پايه نابسامانى سياسى حاكم بر جهان و اقتصاد بازار جهانى قرار دارد.

طى دو دهه گذشته دولت شبه خانواده چين به عنوان مركز و محور ساختار سازمانى داخلى ما قبل نوگراى چين وارد شبكه‌اى از يك ساختار سازمانى داخلى در حال تغيير شده است كه ويژگى بارز آن پيشرفت سريع نهاد بازار است. افول الگوى آمرانه دولتى‌