اصلاحات ارضى، نظام اشتراكى و كمون‌ها

به منظور رفع يكى از مشكلات عمده اجتماعى و اقتصادى مبتلا به مناطق روستايى گسترده چين، يعنى تضعيف شديد و روزافزون نهاد كشاورزان زميندار، حزب كمونيست چين، عمليات نهضت «توگايى»[1] (اصلاحات ارضى) خود را از طريق مصادره خشونت‌آميز اراضى و محدود كردن قوانين اجاره‌دارى، به مورد اجرا درآورد.

( Bianco 1791, 051- 151

. در سال 1947، حزب كمونيست چين دستور العمل مربوط به آغاز فعاليت برنامه اصلاحات ارضى را تحت عنوان «كليات قانونى اراضى چين» منتشر ساخت(Huang et al .6891 ,663 -9) . برعكس اصلاح‌طلبانى كه در اجراى طرح‌هاى «سازندگى روستايى» و «بازسازى روستايى» از طريق آموزش و پرورش، با شكست مواجه شده بودند، برنامه اصلاحات ارضى اعلام شده توسط حزب كمونيست چين، شديدا مورد استقبال دهقانان قرار گرفت؛ به طورى كه در خلال مبارزات خونين حزب با «كيومين تانگ» بر سر كسب قدرت سياسى ملى، اين برنامه به نقطه قوت و منبع اصلى تأمين نيروى جذب تعديل شد. بدين ترتيب، بار ديگر بلا منازع بودن منطق تاريخى در عرصه سياست چين به اثبات رسيد. احياى نهادهاى مبتنى بر خانواده در مناطق روستايى چين، عملا به استقرار رژيم سياسى جديد انجاميد. مائو كه خود، روستازاده و فرزند يك كشاورز زميندار اهل هونان بود، اين راز تاريخى را دقيقا مى‌شناخت و توانست از آن به خوبى بهره‌بردارى كند. در بهار 1953، اصلاحات ارضى عملا به مرحله اجرا درآمده بود(Huang 6891 ,873) . پس از اين تحول عظيم در اقصى نقاط چين، ميليون‌ها مزرعه خانوادگى به وجود آمد و الگوى كهن و قديمى تخصيص كار مبتنى بر خانواده، بار ديگر در مقياسى بسيار گسترده و وسيع، جامعه چين را دربر گرفت. بدين ترتيب، ماه عسل دهقانان و حزب كمونيست چين آغاز شد. دهقانان كه اينك اكثرا به كشاورزان زميندار تبديل شده بودند، آماده شدند تا براى «تكميل خوشبختى و سعادت خانوادگى» و نيز احياى فرهنگ سنتى خود، گاه در وادى آشناى اقتصادى سنتى كشاورزى بگذارند.(Friedman et al .1991 ,211 -511) .

[1] .Tugai