متفاوت بازرسى محصولات استفاده نمايند. بنابراين چگونه يك كشور صادركننده مى‌تواند مطمئن باشد مقرراتى كه براى محصولات خود اجرا مى‌كند در كشور واردكننده قابل قبول است؟ اگر يك كشور صادركننده بتواند ثابت نمايد كه تدابيرش در مورد صادرات داراى همان سطح حمايت بهداشتى در كشور واردكننده است، انتظار مى‌رود كه كشور واردكننده، استانداردها و روشهاى كشور صادركننده را بپذيرد.

موافقتنامه، شامل مقرراتى در مورد كنترل، بازرسى و رويه‌هاى تصويب است. دولتها بايد مقررات بهداشتى و بهداشت نباتى جديد يا تغييرات آن را پيش‌آگهى كرده و يك مركز پاسخگويى ملى براى اطلاع‌رسانى تأسيس كنند. اين موافقتنامه در واقع مكمل موانع فنى تجارت است.

مقررات و استانداردهاى فنى‌

مقررات فنى و استانداردهاى صنعتى مهم هستند، اما آنها از كشورى به كشور ديگر تفاوت دارند. وجود تعداد زيادى از استانداردهاى مختلف كار را براى توليدكنندگان و صادركنندگان مشكل مى‌سازد. اگر استانداردها دلبخواهى باشند مى‌توان از آنها به عنوان بهانه‌اى در توسل به حمايت‌گرايى استفاده نمود.

استانداردها مى‌توانند مانعى براى تجارت باشد.

موافتنامه محدوديت‌هاى فنى تجارت‌

( TBT )

[1] تلاش دارد مقررات، استانداردها، روش‌هاى آزمايش و صدور گواهى باعث ايجاد موانع غير ضرورى نشوند.

اين موافقتنامه حقوق كشورها را براى پذيرش استانداردهايى كه آنها مناسب تشخيص مى‌دهند به رسميت مى‌شناسند.- مثلا به منظور حفظ حيات يا سلامتى انسان، حيوان و گياهان، حمايت از محيط زيست يا تحقق ساير منافع مصرف‌كننده به علاوه اعضا از اتخاذ تدابير لازم براى تأمين استانداردهاى مورد نظر خود منع نمى‌شوند. لكن به منظور جلوگيرى از تنوع بيش از حد، موافقتنامه كشورها را تشويق‌

[1] .Technical Barriers to Trade Agreement (TBT )