WTO

يا در ديگر اشكال بين‌المللى براى حمايت از گونه‌هاى در حال انقراض يا به عبارت ديگر براى حمايت از محيط زيست با هم تعامل داشته باشند. باز پرواضح است كه آنها بايستى تعامل داشته باشند و عمل نمايند.

186- آنچه كه ما در اين ركن استيناف تصميم گرفته‌ايم عبارتند از: هرچند معيار ايالات متحده براى مخالفت، پافشارى بر هدف زيست‌محيطى است كه در پاراگراف (ز) ماده 20 گات 1994 شناسايى شده، اما اين معيار توسط ايالات متحده با روشى دلبخواهى و غير عادلانه اجرا شده و بين اعضاى,WTO برخلاف الزامات مندرج در صدر ماده 20 تبعيض قائل شده است. بنابر كل دلايل ارائه‌شده در اين گزارش، اين معيار براى توجيه استثناى ماده 20 گات 1994 كفايت نمى‌كند زيرا اين ماده ناظر بر اقداماتى است كه مقاصد زيست‌محيطى قانونى و شناخته‌شده معينى داشته و به گونه‌اى دلبخواهى يا با قايل شدن تبعيض غير عادلانه بين كشورهاى داراى شرايط يكسان اعمال نمى‌شوند و يا محدوديت فريبنده‌اى را بر تجارت بين‌المللى حكمفرما نمى‌نمايند، همچنانكه در قضيه ايالات متحده- بنزين [كه در 20 مه سال 1996،WT /DS 2 /AB /RP .03 مورد پذيرش واقع شد] بر آن تأكيد گرديد. اعضاى‌WTO براى اتخاذ سياست‌هاى خود جهت حمايت از محيط زيست، مادامى كه به سياست‌هاى مزبور عمل مى‌شود، تعهدات خود را انجام خواهند داد و حقوق ساير اعضاى موافقتنامه‌WTO را محترم خواهند شمرد.

گزارشى كه هرگز پذيرفته نشد

طبق سيستم سازمان تجارت جهانى اگر اعضاى اين سازمان (كه به عنان ركن حل اختلاف تشكيل جلسه مى‌دهند) با اجماع، گزارش هيئت رسيدگى را بعد از 60 روز مردود اعلام نكنند، به طور خودكار پذيرفته شده است. در مقررات قديمى گات اين موضوع بدين شكل نبود.

مكزيك تصميم گرفت قضيه را دنبال نكند و گزارش هيئت رسيدگى هرگز پذيرفته نشد، گرچه برخى از كشورهاى واسطه براى پذيرش آن فشار آوردند. مكزيك و ايالات متحده آمريكا مشاوره‌هاى دوجانبه‌اى به منظور دستيابى به توافق در خارج از گات انجام دادند.

در سال 1992، اتحاديه اروپا شكايت خود را به جريان انداخت. اين موضوع به دومين گزارش هيئت رسيدگى منجر شد كه در اواسط 1994 بين اعضاى گات توزيع گرديد. گزارش اخير برخى از يافته‌هاى هيئت رسيدگى اول را تصديق و بقيه را اصلاح نمود. گرچه اتحاديه اروپا