و نيكوئى ظاهر بود.

مرحوم ميرزا على ايروانى (ره) بعد از آنكه مقدمات را فراگرفت رسائل را از محضر شيخ حسن تويسركانى و معقول را خدمت حاج على محمّد نجف‌آبادى و بعد از اتمام دروس سطح از محضر مقدّس سيّد طباطبائى صاحب عروه و مرحوم آخوند صاحب كفايه، اقتباس‌هاى فراوانى را كسب نمود و بعد از وفات مرحوم آخوند دومين استاد خويش به درس هيچ‌يك از اساتيد حاضر نشد و احدى را به عنوان مدرّس نپذيرفت بعد از آنكه ميرزا محمد تقى شيرازى سامرّا را ترك گفت در كربلا سكونت نمود.

سكونت مرحوم ايروانى با بحران جنگ بين‌الملل اوّل هم‌آهنگ گرديد ولى طلّاب با بى‌اعتنائى به جوّ ناآرام عصر از محضر پرفيض اين عالم ربّانى استفاده نموده و بر اثر استمرار جلسات درس او در سنه 1336 ه ق حوزه علميّه كربلا رونق تازه‌اى يافت تا آنجا كه مرحوم ايروانى نزد خواص به عنوان استاد مبرّز حوزه علميّه معرّفى گرديده.

مرحوم ايروانى (ره) علاوه بر حلقات تدريس و تدرّس به محضر درس مرحوم آيت اللّه ميرزا محمّد تقى شيرازى نيز شركت مى‌جست تا جائى كه از مقرّبين بيت آن زعيم شيعه به حساب آمد.

بعد از وفات ميرزا محمّد تقى شيرازى (ره) در سنه 1338 ه ق مرحوم ايروانى در سال 1339 به نجف اشرف بازگشت و به محض ورود به آن سرزمين پاك، طلّاب نجف مطّلع شده و به مانند پروانه به گرد شمع وجود او جمع شده، و بلافاصله دروس مكاسب- رسائل- كفايه و سطح و خارج را رسما برقرار كرده و اشتغال به تحصيل و تفكح از محضر استاد گرديدند.