در
روز 20 ربيع الثانى 1329 هجرى متولّد شد، و بعد از اينكه دروس تجويد و قرآن را
فراگرفته تعليم خط و رسم را شروع كرده، و سپس به خواندن كتب اوليه صرف و نحو نزد
والدش پرداخت.
و
كتب درس متوسّطه از جمله مكاسب و رسائل و منظومه سبزوارى را نزد علّامه سيد محمد
جواد تبريزى خوانده و درس كفايه را نزد استاد بزرگ آية اللّه [ميرزا ابو الحسن]
مشكينى فراگرفت.
و
همراه با كسانى كه درس خارج اصول را نزد والدش فرا مىگرفتند حاضر شده و تقريرات
بحثش را نوشته در حالى كه در سن 16 سالگى بود
سپس
بعد از مرحوم والدش بحث خارج مرحوم مشكينى و مرجع اعلى سيد ابو الحسن اصفهانى و
محقّق متبحّر آقا ضياء عراقى و سيد محمود شاهرودى حاضر مىشد.
و
مدّتى از دروس عالم متّقى سيد عبد الهادى شيرازى و مدّت مديدى را در درس فقه مرحوم
آقاى حكيم حاضر شده و همچنين بحث صلاة مسافر را نزد شيخ محمد حسين اصفهانى بعد از
فوت مرحوم سيد ابو الحسن اصفهانى و به سال 1367 مسافرت به ايران نمود بر اثر
بيمارى. و مقيم ايران شد تا اين روز، و نماز مىخواند در مسجد قندى و همچنين مشغول
بحث و تدريس مىباشد[1].
[1] نگارنده گويد: بنابر نقل ثقات و بعضى از متلمّذين
محضر پرفيض او، محلّ تدريس و تدرّس آن فقيه فقيد در مدرسه مروى تهران واقع در
خيابان ناصر خسرو بوده است.