نام کتاب : تجارت در آينده: درآمدى بر سازمان تجارت جهانى نویسنده : ايروانى، محمد جواد جلد : 1 صفحه : 84
كشورهاى
متعاهد معوق گذاشته بودند. براى مثال، برخى از صادركنندگان عمده محصولات لبنى
موافقتنامه مربوط را امضا نكردند و لذا تلاش براى همكارى در مورد تعيين حداقل
قيمتها شكست خورد و به اين ترتيب قيمتگذارى حداقل در سال 1995 به حالت تعليق
درآمد.
افراد
و شركتهاى تجارى بايستى تا حد امكان از شرايط تجارت آگاهى داشته باشند.
بنابراين
به طور اصولى شفافيت مقررات و سياستها اهميت دارد. اين آگاهى در سازمان تجارت
جهانى به دو طريق ميسر مىشود: دولتها بايستى سازمان تجارت جهانى و اعضاى آن را از
تدابير خاص، سياستها يا قوانين خويش از طريق «اطلاعيههاى» منظم مطلع سازند و
سازمان تجارت جهانى نيز سياست تجارى هريك از كشورها را بررسى مىكند (تحت سازوكار
بررسى سياست تجارى). اين بررسيها بخشى از موافقتنامه دور اروگوئه هستند كه سالها
قبل از پايان دور اروگوئه آغاز شدند و نتيجه گفتگوهاى اوليه در اين دور بودند.
اعضاى اجلاس وزرا در دسامبر 1988 كه با هدف ارزيابى ميانه راهى دور اروگوئه تشكيل
شده بود، موافقت نمودند تا بررسيها آغاز شود. در سال بعد اولين بازنگرى صورت گرفت.
اولين بررسيها در چارچوب گات صورت گرفت و همانند گات، بررسى صرفا روى تجارت كالا
متمركز بود. با تأسيس سازمان تجارت جهانى در سال 1995، دامنه بررسى توسعه يافت و
مانند سازمان تجارت جهانى، خدمات و داراييهاى فكرى را نيز شامل شد.
اهميتى
كه كشورها براى اين فرايند قائل بودند، در بالا بودن جايگاه «ركن بررسى سياست
تجارى» منعكس است كه شكل ديگرى از شوراى عمومى سازمان تجارت جهانى مىباشد.