آنچه به دست مي‌آوري روشي نيکو به کار ببر (و بيش از احتياج هزينه مکن) که همانا چه بسا تلاش براي افزون ساختن مال، به ربوده شدن و از دست رفتن همه مال کشيده شده است. چنين نيست که هر جوينده‌اي به رزق و روزي خود دست يابد و نيز چنين نيست که هر کس به وجهي نيکو و بدون حرص در طلب روزي گام نهد، محروم گردد (بلکه هر کس رزق مقسوم خود را مي‌خورد)، نَفْس خويش را از ارتکاب هر کار پست و زشتي گرامي دار، هر چند تو را به طرف چيزهاي مرغوب و مطابق ميل بکشاند، که به راستي تو، در مقابل آنچه از نفس و جان خود بذل مي‌کني و از دست مي‌دهي، هرگز عوضي نخواهي يافت. بَرده غير خود مباش که به تحقيق خداوند تو را آزاد آفريده است. چه خوبي و خيري است در آن خوبي و خيري که جز با ارتکاب بدي و شرّي به دست نمي‌آيد؟ و چه آسودگي و رفاهي است که جز با دشواري و ارتکاب کارهاي پست، فراهم نمي‌گردد؟

وَ إِيَّاكَ أَنْ تُوجِفَ بِكَ مَطَايَا الطَّمَعِ فَتُورِدَكَ مَنَاهِلَ الْهَلَكَةِ وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَلَّا يَكُونَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ اللَّهِ ذُو نِعْمَةٍ فَافْعَلْ، فَإِنَّكَ مُدْرِكٌ قَسْمَكَ، وَ آخِذٌ سَهْمَكَ، وَ إِنَّ الْيَسِيرَ مِنَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ أَعْظَمُ وَ أَكْرَمُ مِنَ الْكَثِيرِ مِنْ خَلْقِهِ وَ إِنْ كَانَ كُلٌّ مِنْهُ. وَ تَلَا فِيكَ مَا فَرَطَ مِنْ صَمْتِكَ أَيْسَرُ مِنْ إِدْرَاكِكَ مَا فَاتَ مِنْ مَنْطِقِكَ وَ حِفْظُ مَا فِي الْوِعَاءِ بِشَدِّ الْوِكَاءِ وَ حِفْظُ مَا فِي يَدَيْكَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ طَلَبِ مَا فِي يَدَيْ غَيْرِكَ. وَ مَرَارَةُ الْيَأْسِ خَيْرٌ مِنَ الطَّلَبِ إِلَى النَّاسِ. وَ الْحِرْفَةُ مَعَ الْعِفَّةِ خَيْرٌ مِنَ الْغِنَى مَعَ الْفُجُورِ وَ الْمَرْءُ أَحْفَظُ لِسِرِّهِ وَ رُبَّ سَاعٍ فِيمَا يَضُرُّهُ. مَنْ أَكْثَرَ أَهْجَرَ، وَ مَنْ تَفَكَّرَ أَبْصَرَ، قَارِنْ أَهْلَ الْخَيْرِ تَكُنْ مِنْهُمْ وَ بَايِنْ أَهْلَ الشَّرِّ تَبِنْ عَنْهُمْ. بِئْسَ الطَّعَامُ الْحَرَامُ. وَ ظُلْمُ الضَّعِيفِ أَفْحَشُ الظُّلْمِ إِذَا