وصيّت دوم اميرالمؤمنين علي A[1]

قَالَهُ قُبَيْلَ مَوْتِهِ عَلَي سَبِيلِ الْوَصِيَّةِ لَمَّا ضَرَبَهُ ابْنُ مُلْجَمٍ لَعَنَهُ اللهُ؛چون ابن مُلْجم ( لعنت خدا بر او باد) به آن حضرت ضربت زد، کمي قبل از رحلت خود از اين دنيا، آن را به عنوان وصيّت ايراد فرمود:

1- وَصِيَّتِي لَكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُوبِ ا اللَّهِ شَيْئاً وَ مُحَمَّدٌ o فَلاَ تُضَيِّعُوا سُنَّتَهُ أَقِيمُوا هَذَيْنِ اَلْعَمُودَيْنِ وَ خَلاَكُمْ ذَمٌّ؛ وصيّت من به شما اين است که هيچ چيزي را با خدا شريک قرار ندهيد و سنّت محمّد صلي‌الله‌علیه‌و‌آله را ضايع و تباه نسازيد و به آن عمل نماييد. اين دو ستون دين (يعني شرک نياوردن به خدا و تباه نساختن سنّت پيغمبر o) را به پا داريد که در اين صورت، سرزنش و نکوهش، از شما دور مي‌گردد.

2- اَنَا بِالْأَمْسِ صَاحِبُكُمْ وَ اَلْيَوْمَ عِبْرَةٌ لَكُمْ وَ غَداً مُفَارِقُكُمْ إِنْ أَبْقَ فَأَنَا وَلِيُّ دَمِي وَ إِنْ أَفْنَ فَالْفَنَاءُ مِيعَادِي وَ إِنْ أَعْفُ فَالْعَفْوُ لِي قُرْبَةٌ وَ هُوَ لَكُمْ

[1] . نامه بيست و سوم نهج‌البلاغه. بايد توجه داشت که اميرالمؤمنين عليه‌السلام بعد از ضربت خوردن از ابن ملجم (لعنت الله عليه) که به شهادت آن حضرت منجر شد، دو وصيّت کردند که به عنوان وصيّت آخر تلقي مي‌گردد، وصيّت اول که گذشت و اما وصيّت دوم همين نامه است که چند لحظه قبل از شهادت خود، در چند فراز ايراد فرموده است، کوتاه‌تر از اول و در مورد اصول اعتقادي، مرگ، شهادت و عبرت گرفتن از دنياست و مي‌توان گفت اين وصيّت خصوصي‌تر و خانوادگي، هرچند مضمون آن همگاني و براي عموم صادر گرديده است.