3- فَمَنْ خافَ مِنْ مُوص جَنَفاً اَوْ اِثْماً فَاَصْلَحَ بَيْنَهُمْ فَلاٰ اِثْمَ عَلَيْهِ اِنَ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ؛ کسي که از انحراف وصيّت‌کننده (و تمايل يک جانبه او به بعض ورثه) يا از گناه او (به اينکه وصيّت به کار خلافي کند) بترسد، و ميان آنها را اصلاح دهد، گناهي بر او نيست (و مشمول قانون تبديل وصيّت نمي‌باشد) خداوند آمرزند و مهربان است.[1]

بايد توجه داشت که مفسّرين و فقهاء علاوه بر آيات فوق، به ( سوره‌هاي احزاب، آيه 6- نساء، آيه 18- مائده، آيات 106 و 107 ) در باب وصيّت تمسّک کرده‌اند .

براي آگاهي بيشتر در اين زمينه به تفاسير مختلف در ذيل اين آيات مراجعه کنيد.

توضيح و شرح

الف) فلسفه وصيّت

ازآنجايي كه ازقانون ارث تنها يک عده از بستگان، آن هم روي حساب معيّني بهره‌مند مي‌شوند، در حالي که شايد عده ديگري از فاميل و احياناً بعضي از دوستان و آشنايان نزديک، نياز مُبرمي به کمک‌هاي مالي داشته باشند.

و نيز در مورد بعضي از وارثان، گاه مقدار ارث پاسخگوي نياز آنها نيست، جامعيّت قوانين اسلام اجازه نمي‌دهد که اين خلأها پر نشود، لذا در کنار قانون ارث، قانون وصيّت را قرار داده و به مسلمانان اجازه مي‌دهد، نسبت به يک سوم از اموال خود (براي بعد از مرگ) تصميم بگيرند.

از اين ها گذشته گاه انسان مايل است کارهاي خيري انجام دهد، اما در زمان حياتش به خاطر نيازهاي مالي، خودش موفق به اين امر نيست، منطق عقل ايجاب مي‌کند که او از اموالي که زحمت تحصيل آن را کشيده ، براي انجام

[1] . همان /182 .